BOZKURT21
03.Nisan.2018, 19:15
Şiddet, toplumun huzurunu kaçıran ve maalesef çok yaygın olan bir durumdur. İnsan psikolojisi ile bu kadar çok araştırma, geliştirme, iyileştirme yapılabilmesine rağmen, şiddetin hala bu kadar yaygın olabilmesi korkutucu sonuçları ortaya koymaktadır. Öyle ki artık okullarda daha hırçın, daha saldırgan çocuklar görülmekte ve arkadaşlarına uyguladıkları şiddetle çoğu zaman kalıcı hasarlar verebilmektedirler. Ayrıca şiddet denilince akla sadece fiziksel müdahale gelmemelidir. Psikolojik şiddet görülme yoğunluğu, çoğu zaman fiziksel şiddetten daha fazladır.
Şiddet; öğrenilen bir davranıştır. Yani insanlığın doğasında olmayan, ancak çevreden görerek algıladığı ve benimsediği bir davranış biçimidir. Şiddet eğilimi olan bireyler incelendiğinde, aileden gelen bir alışkanlık olduğu görülüyor. Peki çocuklara şiddeti masum gösteren yanlış ebeveyn davranışları nelerdir?
Aile hayatında bireyler birbirlerine karşı aşağılayıcı, iğneleyici, dalga geçer kelimeler, çocuğu alaycılığa, insanları aşağılamaya alıştırır ve bunu normal bir davranış gibi algılamaya başlar. Zamanla oluşacak psikolojik baskı yapan bir bireyin yetişmesinde ilk evredir bu davranış.
Çocuğa yaptığı en ufak hatalarda dahi vurarak, kızarak öğretmeye çalışmak; çocuğun da bu hakkı kendinde görerek başkalarına şiddet uygulamasını sağlar. Ona göre şiddet uygulamak normal ve olması gereken bir durumdur ve herhangi bir yaptırım getireceğini düşünmez.
Dışarıdan gelen herhangi bir şiddete ailenin sessiz kalması; çocuğun kendine ne yapılırsa yapılsın kabul edeceği, hakkını savunmasının gereksiz olduğu mesajını algılamasını sağlar. Şayet ileriki hayatında fizyolojik veya psikolojik herhangi bir şiddete maruz kaldığında bunu paylaşmayacak, yardım almayacak ve bununla yaşamayı öğrenecektir.
Kısacası her işin ilk okulu aile hayatı ve ev yaşamıdır. Çocuklara şiddeti sadece sözel olarak anlatmak yetmez, onlar soyut düşünemezler ve somut olarak görmek isterler. Bu yüzden aile içinde şiddetin olmadığı, saygının ve sevginin birlikte yaşandığı, yapılan herhangi bir yanlışta aşırı olmayan, doğru bir tepki verildiği ancak bu tepkinin şiddet veya hakaretle değil, konuşularak, hatta gerekiyorsa uzman yardımı alarak yapılması gerekir. Unutulmamalıdır ki; çocuğu şekillendirmek ailenin elindedir ve çocuk duyduğundan ziyade gördüğünü uygulayabilir.
Şiddet; öğrenilen bir davranıştır. Yani insanlığın doğasında olmayan, ancak çevreden görerek algıladığı ve benimsediği bir davranış biçimidir. Şiddet eğilimi olan bireyler incelendiğinde, aileden gelen bir alışkanlık olduğu görülüyor. Peki çocuklara şiddeti masum gösteren yanlış ebeveyn davranışları nelerdir?
Aile hayatında bireyler birbirlerine karşı aşağılayıcı, iğneleyici, dalga geçer kelimeler, çocuğu alaycılığa, insanları aşağılamaya alıştırır ve bunu normal bir davranış gibi algılamaya başlar. Zamanla oluşacak psikolojik baskı yapan bir bireyin yetişmesinde ilk evredir bu davranış.
Çocuğa yaptığı en ufak hatalarda dahi vurarak, kızarak öğretmeye çalışmak; çocuğun da bu hakkı kendinde görerek başkalarına şiddet uygulamasını sağlar. Ona göre şiddet uygulamak normal ve olması gereken bir durumdur ve herhangi bir yaptırım getireceğini düşünmez.
Dışarıdan gelen herhangi bir şiddete ailenin sessiz kalması; çocuğun kendine ne yapılırsa yapılsın kabul edeceği, hakkını savunmasının gereksiz olduğu mesajını algılamasını sağlar. Şayet ileriki hayatında fizyolojik veya psikolojik herhangi bir şiddete maruz kaldığında bunu paylaşmayacak, yardım almayacak ve bununla yaşamayı öğrenecektir.
Kısacası her işin ilk okulu aile hayatı ve ev yaşamıdır. Çocuklara şiddeti sadece sözel olarak anlatmak yetmez, onlar soyut düşünemezler ve somut olarak görmek isterler. Bu yüzden aile içinde şiddetin olmadığı, saygının ve sevginin birlikte yaşandığı, yapılan herhangi bir yanlışta aşırı olmayan, doğru bir tepki verildiği ancak bu tepkinin şiddet veya hakaretle değil, konuşularak, hatta gerekiyorsa uzman yardımı alarak yapılması gerekir. Unutulmamalıdır ki; çocuğu şekillendirmek ailenin elindedir ve çocuk duyduğundan ziyade gördüğünü uygulayabilir.