Tanıdık Hüzünler

[aSk]

Bilmem seni aklıma düşüren ne; bu sonbahar sahilinde,
Yağmurlarla mı düştün kalbime, yoksa
Yağmurları düşüren sen miydin gönlüme?
Benden çok uzaksın beni yakamazsın
Mehtap gözlerin düşer de gönlüme dayanamaz ağlarsın;
Belki yaprakların öylesine düşmüş içime
Bakışların yerçekiminin etkisiyle kaymış gözlerime,
Belki, yanımda ağlasan hiç aramayacağım seni
Belki yokluğun konuşturuyor içimdeki beni
Uzak baharlar çiçek açıyor içimde, sen yoksun!
Olmayışın deniz kadar uzak, gönlüme güneş kadar yakınsın
Okyanus kadar serin, kıvılcım gibi ateşsin
Ama benden çok uzaksın, beni yakamazsın
Mehtap gözlerin düşer de gönlüme dayanamaz ağlarsın;
Bir tanıdık hüznü mü taşıyordun yüzünde,
Yoksa, yüzün mü taşıyordu bilmedik bir hüzne?
Bir bulut kederimi götürüyor, yağmurlar tekrar getiriyordu
Sen bembeyaz bir kar taneciğiydin, kondun gözbebeklerime
Rüzgârlar seni uğuldayan bir bahar günüydü
Bu sonu meçhul sonbaharda,
Gözlerim yaşlı, yaşlı umutlarım bir hayatın bitmeyen nakaratı
Bakışların gecelerimi bölen yalnız bir yıldızdı
Sibirya soğuklarında üşüyen ellerin, sıcak ellerime arkadaştı,
İçimde açan bir gül'sün solamazsın!
Benden çok uzaksın beni yakamazsın
Mehtap gözlerin düşer de gönlüme dayanamaz ağlarsın