Hep

[ÇağanCan]

Hep içimde bir yerlerde yaşanmamışlıklar var. Bir çocuksu hevesle başlayıp yarım kalanlar… İstekler hevesin dışına çıkıp hayat bulamıyor. İki ara bir derede sıkışıp sonunda can veriyor ve
veda edip ayrılıyor içimden. Belli düşünceler çerçevesinde biçimlendirilmiş hayat yaşanmaya mecbur kılınıyor. Dışarıdan ucundan köşesinden bakıldığında bireysel isteklerden oluşmuş gibi. Görmek istediğim mi görmek istemediğim mi?
Yada görmemeye şartlandırılıyor muyum ?
Yada düşüncelerim de cümlelerim gibi çok mu klişe ?