aSk
01.Eylül.2014, 18:16
http://egeguzeli.files.wordpress.com/2012/06/yedideniz_2489723md6np1.jpg?w=640
keşkeler ile savaşmaktan yorgun düşse de tövbesiz bir günüm geçmedi kaç
aydır. Kim bilir iki satırlık insanla olmanın ömrü nü 2 sene gördü belkide
yaratan. Ne kalabildim ne de gidebildim en çokta koyan bu aslında. Ama her
zamanki gibi suç yine bende bitiyor aslında. Az sevmesini bilmek gerek bazen
kader mızraklarını sallamadan gönlüne. Bu seferde gönlündeki sofradan bir
tabak eksiltmenin verdiği vicdan muhasebesi canını yakar. Gidip gelen bu
döngüde susmaktır tanerin yapabildiği tek şey. Gözyaşını içine akıtmak, içiyle
konuşmak , sabretmek. ”Git dediklerinde kalmak istiyorum diyebilmekmiş
sevmek”. Sanırım bu cümleyi hayatımın özeti sayabilirim. Herkes nasıl yaşar
bilmiyorum ama ben hislerimle yaşamaya devam edeceğim. Her ne kadar
hatıralarım gönlümdeki mezarları amaçsız ve amansız bir zamanda açıp dursada !
Arkanda belki de yıllarca emek verip tırmandığın koskoca dağlar kaybolur
aniden. Acıyla seyyah olursun yalnızlık belalındır bırakmaz peşini. Bir otobüs
camından uzaklara dalar gözler. Ona olan sevgin küçük bir çocuğun sobanın
başında minik ellerini ısıtma çabasıdır. Ellerini çekersen kaskatı kesilir
dokunursan bu sefer de yakar. Bir balıkçının denize duyduğu özlemdir sandalının
adı sevda olan. Kendine geldiğinde hayata sitem yağmurları yağdırırsın öfke
bulutlarınla. Gözyaşların toplanır göz çukurlarında. Taşmaması için sıkarsın
kendini. Sonra dalarsın uykuya ne olduğunu anlamadan. Hayat bu bir hakkın
vardır sadece. Sorguladıkça aşkı yaradanını daha iyi anlarsın hiç ona yakın
olmadığın kadar yakın hissedersin. Kapatırsın bütün kapılarını yine de aşka. Hiç
ummadığın biri bir gün dayanır gönül mabedinin kapılarına. Şaşkınlığın silip atar
gözlerindeki birikmiş yosunları. Seversin. Hem de çok seversin. Şu hayatta her
şeyi öğretirler de sadece az sevmesini öğretmezler. Çünkü yoktur aşkta hesap
kitap. Kimisi canını verir aşkı için kimisi günahını vermez. Katilidir rüzgarıdır
bencil düşünceler sevgilerin emek tanelerinin. Oradan oraya savurur. Farkında
olmasalar da böyle kişiler bilemezler fedekarlık yollarında ayakkabı eskitmeyi.
Oysa eskiyen her şey daha da değerlenir.
Her ne kadar yanılgıların hakim olduğu bedenin güçsüz olsa da, yorgun kalbin
onlara gerektiği gün git diyecek kadar da güçlüdür aslında. Zamanın
değiştiremediği tek şey olan hislerle yaşamasını bilenlerindir zafer. Bu yüzden
bana biraz sabır biraz zaman biraz da sessizlik gerek…
keşkeler ile savaşmaktan yorgun düşse de tövbesiz bir günüm geçmedi kaç
aydır. Kim bilir iki satırlık insanla olmanın ömrü nü 2 sene gördü belkide
yaratan. Ne kalabildim ne de gidebildim en çokta koyan bu aslında. Ama her
zamanki gibi suç yine bende bitiyor aslında. Az sevmesini bilmek gerek bazen
kader mızraklarını sallamadan gönlüne. Bu seferde gönlündeki sofradan bir
tabak eksiltmenin verdiği vicdan muhasebesi canını yakar. Gidip gelen bu
döngüde susmaktır tanerin yapabildiği tek şey. Gözyaşını içine akıtmak, içiyle
konuşmak , sabretmek. ”Git dediklerinde kalmak istiyorum diyebilmekmiş
sevmek”. Sanırım bu cümleyi hayatımın özeti sayabilirim. Herkes nasıl yaşar
bilmiyorum ama ben hislerimle yaşamaya devam edeceğim. Her ne kadar
hatıralarım gönlümdeki mezarları amaçsız ve amansız bir zamanda açıp dursada !
Arkanda belki de yıllarca emek verip tırmandığın koskoca dağlar kaybolur
aniden. Acıyla seyyah olursun yalnızlık belalındır bırakmaz peşini. Bir otobüs
camından uzaklara dalar gözler. Ona olan sevgin küçük bir çocuğun sobanın
başında minik ellerini ısıtma çabasıdır. Ellerini çekersen kaskatı kesilir
dokunursan bu sefer de yakar. Bir balıkçının denize duyduğu özlemdir sandalının
adı sevda olan. Kendine geldiğinde hayata sitem yağmurları yağdırırsın öfke
bulutlarınla. Gözyaşların toplanır göz çukurlarında. Taşmaması için sıkarsın
kendini. Sonra dalarsın uykuya ne olduğunu anlamadan. Hayat bu bir hakkın
vardır sadece. Sorguladıkça aşkı yaradanını daha iyi anlarsın hiç ona yakın
olmadığın kadar yakın hissedersin. Kapatırsın bütün kapılarını yine de aşka. Hiç
ummadığın biri bir gün dayanır gönül mabedinin kapılarına. Şaşkınlığın silip atar
gözlerindeki birikmiş yosunları. Seversin. Hem de çok seversin. Şu hayatta her
şeyi öğretirler de sadece az sevmesini öğretmezler. Çünkü yoktur aşkta hesap
kitap. Kimisi canını verir aşkı için kimisi günahını vermez. Katilidir rüzgarıdır
bencil düşünceler sevgilerin emek tanelerinin. Oradan oraya savurur. Farkında
olmasalar da böyle kişiler bilemezler fedekarlık yollarında ayakkabı eskitmeyi.
Oysa eskiyen her şey daha da değerlenir.
Her ne kadar yanılgıların hakim olduğu bedenin güçsüz olsa da, yorgun kalbin
onlara gerektiği gün git diyecek kadar da güçlüdür aslında. Zamanın
değiştiremediği tek şey olan hislerle yaşamasını bilenlerindir zafer. Bu yüzden
bana biraz sabır biraz zaman biraz da sessizlik gerek…