aSk
02.Eylül.2014, 19:25
ÇIPLAK AYNA
Kimseler artık aynada kendi yüzü göremiyor. Çünkü her şey aynanın arkasına saklanmış. Kendi yüzümüzü aynanın arkasına bizler sakladık. Saklandık. Ve sonrasın da etrafımıza baktığımız da herkesin kendi aynasının yalancısı oluğunu anladık. Bizden başka kimsede sorumlu değil bu olanlardan. Kendi kendimize kızıyor, üzüyor ve sonrasında kendimizi affediyoruz.
Başımıza ne olay gelirse gelsin artık kesin ben sorumluyum demeliyiz. Çünkü o kuyuları ayağımızın yanına kazan bizleriz ve İçine düşen yine biziz.
Kendi yaptığımız hatalardan dolayı başkalarını sorumlu tutmaya hiç hakkımız yok. Kendi yaptığımız hatalardan dolayı canımız çok yanıyor. Oysaki biz mutluluğun yollarını arıyoruz ama kendi suretimizi gördüğümüz ayna yalan söylüyor. Kaf dağının ardına mutluluğun yollarını saklayan kimse bir türlü bulamamamız bizim suçumuz olmamalı..
Ayaklarımız ve düşüncelerimiz bizi hangi limana doğru sürüklediğini dahi bilmiyoruz. Öylesine yürüyüp duruyoruz.
Herkese yakın olmak istiyoruz. Ama İlk önce aynada çıplak gözlerle kendimize bakmalıyız. İnsanlara yakın olacak kadar yakın mıyız kendimize ? Aslında Kendimize bile yabancıyız ama itiraf edemiyoruz. Söyle Şimdi kim olduğunu çözebildin mi? Kendini çözecek, deşifre edecek yolları bulabildin mi? Korkuyorsun, maskeni çıkartmaktan. Çünkü bütün maskelerini çıkartırsan çıplak kalmaktan, kendini savunamamaktan korkuyorsun. Evinin en ücra köşesine sakladığın sırlı kutularını aç artık. İçindekileri gün ışığına çıkart. Yaralar açılmazsa iyileşemezler.
Bütün insanlardan maskelerini çıkarmasını, sahte gülücükler atmamasını ve çıplak olmalarını istiyorsun. Ya sen kendine çıplak mısın? Teninden geçip, içerlerini görebiliyor musun? Bu yakınlığa ulaşabilmen için önce kendini baştan aşağı temizlemen gerekiyor. İşte o zaman kendine ulaşırsın. Kendine ulaşmayı başardıktan sonra diğer insanlara ulaşmak çok kolay olur. Anlamalısın artık herkes kendi sıradanlığı ile güzel. Çünkü sıradan olanlar her zaman aynada kendilerini çıplak gözle görenlerdir.
En çok yapmak istediğin şeyi yap ve her şeyinle kendini kabullen. Kendini kabullenir, aynanda kendini görür ve görüntünü sahtelikten çıkarsan inan her şey daha güzel olur. Artık saçma fikirleri, saçma düşünceleri ve hayatında eğrelti duran insanları at beyninden ve yenilen. Bütün farklı yüzlerini at çöpe. Çünkü o yüzlerde sen yoksun. Onlar hep başkaları için taktığın sahte maskelerin. Maskeni çıkar ve bak artık aynaya, kendini bulabilecek misin? O kadar uzun süre taktın ki o sahteliği sonunda kendini kaybettin değil mi?
Kendine yakınlaşmak istedikçe, kendinden uzaklaştığının farkında değilsin. Yakınlaşmak yüreğinin kapılarını sonuna kadar açmakla olur. Aç yüreğini artık.
Herkesin okuyabileceği, sayfaları açık bir kitap gibi ol. Çıplak ol.
Kimseler artık aynada kendi yüzü göremiyor. Çünkü her şey aynanın arkasına saklanmış. Kendi yüzümüzü aynanın arkasına bizler sakladık. Saklandık. Ve sonrasın da etrafımıza baktığımız da herkesin kendi aynasının yalancısı oluğunu anladık. Bizden başka kimsede sorumlu değil bu olanlardan. Kendi kendimize kızıyor, üzüyor ve sonrasında kendimizi affediyoruz.
Başımıza ne olay gelirse gelsin artık kesin ben sorumluyum demeliyiz. Çünkü o kuyuları ayağımızın yanına kazan bizleriz ve İçine düşen yine biziz.
Kendi yaptığımız hatalardan dolayı başkalarını sorumlu tutmaya hiç hakkımız yok. Kendi yaptığımız hatalardan dolayı canımız çok yanıyor. Oysaki biz mutluluğun yollarını arıyoruz ama kendi suretimizi gördüğümüz ayna yalan söylüyor. Kaf dağının ardına mutluluğun yollarını saklayan kimse bir türlü bulamamamız bizim suçumuz olmamalı..
Ayaklarımız ve düşüncelerimiz bizi hangi limana doğru sürüklediğini dahi bilmiyoruz. Öylesine yürüyüp duruyoruz.
Herkese yakın olmak istiyoruz. Ama İlk önce aynada çıplak gözlerle kendimize bakmalıyız. İnsanlara yakın olacak kadar yakın mıyız kendimize ? Aslında Kendimize bile yabancıyız ama itiraf edemiyoruz. Söyle Şimdi kim olduğunu çözebildin mi? Kendini çözecek, deşifre edecek yolları bulabildin mi? Korkuyorsun, maskeni çıkartmaktan. Çünkü bütün maskelerini çıkartırsan çıplak kalmaktan, kendini savunamamaktan korkuyorsun. Evinin en ücra köşesine sakladığın sırlı kutularını aç artık. İçindekileri gün ışığına çıkart. Yaralar açılmazsa iyileşemezler.
Bütün insanlardan maskelerini çıkarmasını, sahte gülücükler atmamasını ve çıplak olmalarını istiyorsun. Ya sen kendine çıplak mısın? Teninden geçip, içerlerini görebiliyor musun? Bu yakınlığa ulaşabilmen için önce kendini baştan aşağı temizlemen gerekiyor. İşte o zaman kendine ulaşırsın. Kendine ulaşmayı başardıktan sonra diğer insanlara ulaşmak çok kolay olur. Anlamalısın artık herkes kendi sıradanlığı ile güzel. Çünkü sıradan olanlar her zaman aynada kendilerini çıplak gözle görenlerdir.
En çok yapmak istediğin şeyi yap ve her şeyinle kendini kabullen. Kendini kabullenir, aynanda kendini görür ve görüntünü sahtelikten çıkarsan inan her şey daha güzel olur. Artık saçma fikirleri, saçma düşünceleri ve hayatında eğrelti duran insanları at beyninden ve yenilen. Bütün farklı yüzlerini at çöpe. Çünkü o yüzlerde sen yoksun. Onlar hep başkaları için taktığın sahte maskelerin. Maskeni çıkar ve bak artık aynaya, kendini bulabilecek misin? O kadar uzun süre taktın ki o sahteliği sonunda kendini kaybettin değil mi?
Kendine yakınlaşmak istedikçe, kendinden uzaklaştığının farkında değilsin. Yakınlaşmak yüreğinin kapılarını sonuna kadar açmakla olur. Aç yüreğini artık.
Herkesin okuyabileceği, sayfaları açık bir kitap gibi ol. Çıplak ol.