Hiç tak ettiği oldu mu canınıza birşeylerin...?

[aSk]

Hiç tak ettiği oldu mu canınıza birşeylerin?
Kendinizi şu şehirden ya da dünyadan hatta evrenden dışarı atmak istediğiniz yapayalnız hissettiğiniz benliğinizi kimsesiz bir sokak kedisi gibi? Ya da izbe bir parkın b...ankında çiseleyen bir yağmurun altında geceyi geçirmek istediniz mi? Hayatı hergün değişen ve karmaşıklaşan dertler yumağı olarak gördüğünüz sabahlara kadar gözünüzü hiç kırpmadan efkarlı ve çaresiz bir vefasızı düşündüğünüz? Ahh keşke diye umutsuzca iç çektiğiniz? Sonra ağladığınız yorulana kadar bitiverir diye...
Kahrolası aşk masalını bir kalemde silmek istediğiniz oldu mu?
Her geçen gün biraz daha umudunuz kırıldı mı yarınları düşünürken bir başınıza?
Sonra bir dost aradınız mı hep sadık güvenilir ve samimi...
Uzaklara bakıp derin derin daldınız mı mutsuz ve umutsuzca?
Uçan kuşlara imrendiniz mi ne kadar özgür temiz ve saflar diye...
Geçmiş günler canlandığında gözünüzde neden diye sordunuz mu hiç kendinize?
Şimdi için kaygılandınız mı?
Ve gelecek içinse satmışım anasını diyip boşverdiniz mi herşeye?
Sizi bilmem ama ben bunların hepsini yaptım Anlayacağınız HAYATI DENEDİM... Ama olmadı olamadı... Gönlümdeki öksüz çiçeği büyütemedim soldu gitti ruhumdaki mistik melodi sustu gitti..
Açıkçası ben beceremedim galiba umarsızca yaşamayı...
Mutluluğu bir çocuğun gözlerinde aramayı bilemedim kuşların cıvıltısındaki o dinmez coşkuyu duyamadım..
Korkarım ben hiç kimseyi ölümüne sevmemiştim. Sevdim o aşkı buldum en büyük aşkı buldum ama beceremedim benim yaşadığım hayat bunada engel oldu, O yüreği görmedim kendimde kahretsin göremedim yaralı yüreğim kaldıramadı bu aşkı ben hiç sevilmedim ki bu kadar ben o yurtta başımı okşayıp yazık diyenlerin sevgisini gördüm sadece yürekten sevenim olmadıki kimse senin gibi bakmadı bana kimse elimi öyle tutmadı kimse sahip çıkmadı bana sen candın soyadın gibi can verdin ama ben canını aldım bu canda nefes almak istemiyor artık bitsin bu ızdırap bitsin bu acı...
Önemli değil nasılsa artık bunların hiçbiri...
Biraz sonra dinecek bu feryatların hepsi sevgisini gömecek bu şanssız bahtsız kişi elveda büyük aşkım bu son mektup şu dünyada tek sevdiğim seni çok sevdim mutlu ol hiç olmadığın kadar mutlu ol hoşçakal ..

[aylecA]

Gitmeliyim artık..Senden, ondan, herkesten uzağa..Biliyorum burada durdukça daha çok can yanacak, duygular yıpranacak, ruhlarınız yorulacak,pes etmek isteyeceksiniz, uğrumda savaşmaya değmediğini göreceksiniz ve ben bu acıya katlanamayacağım,çekip gitmek isteyeceğim..Ne dur diyebileceksiniz ne de git..Daha da yıpranacağım, üzüntüden gözlerimin altı moraracak,dışarı vurmamaya çalışacağım ama ne kadar tutabileceğim bu kanlı gözyaşlarımı..Karanlık köşelerde dökeceğim kanlarımı; benim hep bir parçam olmuş ve ne kadar ağlasam da kurtulamadığım gözyaşlarımı..Ağlayacağım,ağlayacağım,ağlayacağım. .Asla gitmeyecek,bitmeyecek,kurtulamayacağım onlardan..Ömrüm boyunca birilerini üzeceğim,daha çok kırık kalp ve sıkıntı bırakacağım arkamda ve artık gitmek isteyeceğim,belki de sonsuza kadar..Üzmek istemeyeceğim,kırmak istemeyeceğim,kederli ruhlarınızı bir daha rahatsız etmeyeceğim, bensiz kalacaklar artık..Gerçi ben olsam da içinizde,pek bir faydam yoktu..İşte bu yüzden bir şey fark etmeyeceksiniz ben giderken..Belki ufak bir çığlık,gitmeden son kez ağlarken kendi içimde..Dışarıya kadar vuracak içimde hapsettiğim yalnızlık ve acı dolu çığlık..Yine yalnızım..Hep ağladım,hep üzüldüm, asla yapıcı olmadım hep yıkıcı oldum..Yürürken devirdim tüm güzel vazoları,artık çiçekle doldurulamayacaklar..Kandıramayacaksın artık kırık bir vazoyu güzel kırmızı bir gülle..Onun sana inancı zamanla eriyip yok olacak,izi bile kalmayacak, artık yanında değil karşında olacak..O zaman ne yapacaksın?İşte o zaman gitmenin daha uygun olduğunu anlayacaksın ve gideceksin..Suratından düşen bin parça,kalbin ellerinde ve tekrar tekrar kırılmış..Yapıştıramayacaksın artık,tamir edemeyeceksin asla,o kadar çok yama yapmışsın ki tamir edecek bir tarafı kalmamış..Ansızın bir rüzgar esse paramparça kalacak ellerinde..Gözyaşlarında yetmeyecek onu tamir etmeye artık..O kadar çok üzülmüşsün ki..Ah,yıpratmaya değer miydi kendini bu kadar? Birazcık sevgi için bile..Bak yine bulamadın ve kalbin yine boş bir şekilde elinde kaldı,yine gitmek zorunda olan sen oldun,yine ölmek isteyen bir sen kaldın..Bekledin işte gelmedi..Yine yalnızlığın korkusu kaldı sende,yalnızlık kaldı içinde..Ömrün boyunca taşıyacağın tek dostun ve aynı zamanda düşmanın olan yalnızlık..Bilmez kimse senin kadar yalnız kalmayı, geceleri sessizce ağlamayı.Yastığın ıslansa da yalnızlık acısıyla dolu o gözyaşlarınla, yine başını o yastığa koymak zorunda olduğunu kimse senin kadar iyi bilemeyecek..hiçbir zaman anlayamayacaklar seni bu kadar üzen şeyi..Umursanmamanın bu kadar acı olduğunu..Çare bulamayacaklar sana..Sen yine o küçücük sevgiye muhtaç olup tüm yaşadıklarına rağmen,göz göre göre yeni yollara gideceksin,onu tekrar arayacaksın..Peki sonuç;yine hüsran… Ne seni gönülden seven bir dost çıkacak karşına ne de sana kendini tamamen adayan bir sevgili..Tüm kalbiyle..Bu asla olmayacak ve sen yalnız öleceksin ve bunun daha doğru olacağını göreceksin,onun ya da başkalarının da kalbini paramparça etmektense bu yolun en doğrusu olduğunu bileceksin ve o zavallı kalbin sonunda huzurla dolacak,sen aşkı öbür tarafta bulacaksın..Ölümü tattığın zaman..


alıntı