Necat İltaş

[muStafa]

KARANLIK

Aydınlığa öfkedir karanlık ,
Kinin ve ölümün rengidir .
Kusar ve kutsar ölümü ,
Yaşanılacak günlere karşı .
Halbuki ölüm , nasıl olsa gelecek ,
Önemli olan , aydınlıkta insan gibi yaşamak ...




Aşka düşmandır karanlık ,
Bıçak gibi keser ,
Gecenin aydınlığını .
Zemheri olur , dondurur sevgiyi ,
Biter sıcak yataklarda aşk ...



Korkuyla beslenir karanlık ,
Korkar ... Korku salar ...
Çarmıha gerer aydınlığı
Filistin askılarında ,
Manyetonun kablosunda büyür korku ,
Kadın ve erkek uzuvlarında ;
Canhıraş acıların replikleriyle dolu ,
İşkence odalarında ...



Karanlık kindir ,
Sevdaya karşı ;
Gündüzün aydınlığını yırtar ,
Kanatır boydan boya sevgiyi ,
Kirli , keskin ve uzun tırnaklarıyla ...



Namussuzca kurulan tuzaklarda ,
Kahpe faklarında gizlidir ,
Karanlığın kirli ve onursuz eli .
Mertliğe , dostluğa , sevgiye düşman ,
Yüzü kara , gözü kara , beyni kara ...