BOZKURT21
30.Aralık.2015, 16:52
http://www.bilinmeyenturktarihi.com/wp-content/uploads/2012/08/Tugrul-Bey.jpg
15 Aralık 1055. Bağdat’ta ki Cuma hutbesi, Abbasi Halifesi Kaaim’in emri üzerine, kendi adı yerine, ilk defa bir başkasının adına, Selçuklu Sultanı Tuğrul Bey adına okundu. İşte bu gün dünya saltanatı Türklere geçerken, halifelik ise sadece dini saltanat olmakla yetiniyordu. Bu olay, laikliğin ilk örneği olarak görülebilir. Günümüz Türkiye’sinin temelini oluşturan “laik-İslam” geleneğinin başlangıcı da bu olaydır. Aynı olaya dayanarak “İslam’a laiklik, Türkler tarafından getirilmiştir” ifadesi yanlış olmaz. Türklerin Müslümanlığı kabulünden sonra, devlet başkanı ve din başkanı Selçuklulardan itibaren ayrılmıştır. Türkler hiçbir zaman şeriata dayalı devlet yönetimini benimseyememişlerdir. Osmanlı’da mecburen alınan halifelik ünvanının ağırlığı altında, şeriata dayalı gibi görünen bir yönetim sergilenmiştir (Aslında tarihçi D’Hosson’un yazıları dışında, halifeliğin Yavuz Selim zamanında ve bir törenle 3. Mütevekkil tarafından devredildiği de çok tartışılmıştı bir zamanlar. Hatta Yavuz Mısır’dan getirdiği 3. Mütevekkil’i -ki son Memluk halifesidir- İstanbul’da hapsettirdiği. Kanuni Sultan Süleyman tahta çıktığında çıkarılan af ile hapisten kurtulduğu da bazı tarih sayfalarında yer almaktadır). Ancak şeriatla yönetilen her devlet gibi Osmanlı devleti de mutlak çöküşünü hızlandırmış ve kendisini kurtarılmaya muhtaç bir hale getirmiştir. Çünkü Osmanlı Fatih’le birlikte İmparatorluğa geçince; bünyesinde çok uluslu bir yapı ile birlikte çok farklı dinleri de barındıran yeni ve farklı bir konuma geldi. Artık Osmanlı İslam şeriatı ile yönetilemezdi. Çünkü yönetilenlerin büyük bölümü de ***ri müslimlerden oluşuyordu. Yine Fatih’le birlikte, Türkmen beylerinin egemenliğinde bulunan Sadrazamlık makamı devşirmelerin ellerine bırakıldığından yönetimin gerçek anlamda bir şeriat uygulayabileceğini söylemek de olası değildir.
Günümüze doğru gelelim. Cumhuriyeti ilan eden Atatürk ve arkadaşları, dünyada bir ilki gerçekleştiriyor ve Müslüman bir toplumda, dini esaslarla yönetilmeyen bir devlet kuruyor: Laik Türkiye Cumhuriyeti…
Böylece Tuğrul Bey’le başlayan, Fatih Sultan Mehmet ile gelişmeye eden laiklik, sonunda Atatürk ile son aşamasına geliyor. 1055-1923. Yaklaşık 1000 yıllık bir evrim. Laikliğin yanında Cumhuriyet’in kurucuları, karşısında şeriatın savunucuları. Biri gözünü ilerilere dikmiş, bir ulusu zirveye çıkarmanın planlarıyla uğraşıyor, diğeri 1400 yıl önce Arap medeniyetinin kokuşmuşluğunu ve sapkınlıklarını dize getirebilmek temel amacıyla indirilen İslamiyet gibi mükemmel bir dini kullanarak, bunca yıllık evrimi geriye çevirme planları yapıyor. Buradaki en büyük sapkınlık da bu kirli emel için halkı en zayıf noktasından “inançlarından” vurmaktır. Olumlu ya da olumsuz tüm diğer ideolojiler bir politika geliştirirken, şeriat taraftarları ellerine aldıkları Kuran-ı Kerim gibi kutsal bir kitabı, sinsi emellerine alet etmiş, bunu yaparken de ayetlerin birçoğunu amacı dışında kullanma hainliğini gösterebilmiştir.
15 Aralık 1055. Bağdat’ta ki Cuma hutbesi, Abbasi Halifesi Kaaim’in emri üzerine, kendi adı yerine, ilk defa bir başkasının adına, Selçuklu Sultanı Tuğrul Bey adına okundu. İşte bu gün dünya saltanatı Türklere geçerken, halifelik ise sadece dini saltanat olmakla yetiniyordu. Bu olay, laikliğin ilk örneği olarak görülebilir. Günümüz Türkiye’sinin temelini oluşturan “laik-İslam” geleneğinin başlangıcı da bu olaydır. Aynı olaya dayanarak “İslam’a laiklik, Türkler tarafından getirilmiştir” ifadesi yanlış olmaz. Türklerin Müslümanlığı kabulünden sonra, devlet başkanı ve din başkanı Selçuklulardan itibaren ayrılmıştır. Türkler hiçbir zaman şeriata dayalı devlet yönetimini benimseyememişlerdir. Osmanlı’da mecburen alınan halifelik ünvanının ağırlığı altında, şeriata dayalı gibi görünen bir yönetim sergilenmiştir (Aslında tarihçi D’Hosson’un yazıları dışında, halifeliğin Yavuz Selim zamanında ve bir törenle 3. Mütevekkil tarafından devredildiği de çok tartışılmıştı bir zamanlar. Hatta Yavuz Mısır’dan getirdiği 3. Mütevekkil’i -ki son Memluk halifesidir- İstanbul’da hapsettirdiği. Kanuni Sultan Süleyman tahta çıktığında çıkarılan af ile hapisten kurtulduğu da bazı tarih sayfalarında yer almaktadır). Ancak şeriatla yönetilen her devlet gibi Osmanlı devleti de mutlak çöküşünü hızlandırmış ve kendisini kurtarılmaya muhtaç bir hale getirmiştir. Çünkü Osmanlı Fatih’le birlikte İmparatorluğa geçince; bünyesinde çok uluslu bir yapı ile birlikte çok farklı dinleri de barındıran yeni ve farklı bir konuma geldi. Artık Osmanlı İslam şeriatı ile yönetilemezdi. Çünkü yönetilenlerin büyük bölümü de ***ri müslimlerden oluşuyordu. Yine Fatih’le birlikte, Türkmen beylerinin egemenliğinde bulunan Sadrazamlık makamı devşirmelerin ellerine bırakıldığından yönetimin gerçek anlamda bir şeriat uygulayabileceğini söylemek de olası değildir.
Günümüze doğru gelelim. Cumhuriyeti ilan eden Atatürk ve arkadaşları, dünyada bir ilki gerçekleştiriyor ve Müslüman bir toplumda, dini esaslarla yönetilmeyen bir devlet kuruyor: Laik Türkiye Cumhuriyeti…
Böylece Tuğrul Bey’le başlayan, Fatih Sultan Mehmet ile gelişmeye eden laiklik, sonunda Atatürk ile son aşamasına geliyor. 1055-1923. Yaklaşık 1000 yıllık bir evrim. Laikliğin yanında Cumhuriyet’in kurucuları, karşısında şeriatın savunucuları. Biri gözünü ilerilere dikmiş, bir ulusu zirveye çıkarmanın planlarıyla uğraşıyor, diğeri 1400 yıl önce Arap medeniyetinin kokuşmuşluğunu ve sapkınlıklarını dize getirebilmek temel amacıyla indirilen İslamiyet gibi mükemmel bir dini kullanarak, bunca yıllık evrimi geriye çevirme planları yapıyor. Buradaki en büyük sapkınlık da bu kirli emel için halkı en zayıf noktasından “inançlarından” vurmaktır. Olumlu ya da olumsuz tüm diğer ideolojiler bir politika geliştirirken, şeriat taraftarları ellerine aldıkları Kuran-ı Kerim gibi kutsal bir kitabı, sinsi emellerine alet etmiş, bunu yaparken de ayetlerin birçoğunu amacı dışında kullanma hainliğini gösterebilmiştir.