İskandinav Mitolojisinin güneş tanrıçası Saule, elindeki sürahiden ışık döker ve yanında sürekli yeşil bir yılan bulundurur.


Saule; Baltık güneş tanrıçası ve bir hikâyeye göre şimşek tan*rısı Perkuno’nun metresidir. Hıristiyanlığa geçmeden önceki dönemde Livanyalılar, Prusyalılar ve Letonyalılar tarafından tapınılmıştır.

Kendisine ibadet biçimi, zararsız bir yeşil yılan beslemek*tir. Her evin içinde bir yeşil yılan bulundurulur; yatağın altında, bir köşede hatta yemek masası*nın altında. Bir evin refahını ve bereketini garanti etmenin dışın*da, bu yılana gösterilen nezaket, Saule’nin cömertliğini kazanma*nın da bir yolu olarak görülür. Bir yılan öldürmek kutsala ihanet olarak görülür. Ölü bir yılan gör*menin, tanrıçanın gözlerini yaş*larla doldurduğuna inanılır. Kıtada Hıristiyanlığı kabul eden son halk olan Litvanyalıların 15. yüzyılda Hıristiyanlığı seçmelerinden sonra bile köylüler, yeşil yılanlara saygı göstermeye devam etmiştir. Uzun süre, kırlarda bir yeşil yılan görmek, bir düğün ya da doğumun yaklaştığının haber*cisi sayılmıştır.
Saule genellikle elindeki sürahiden ışık dökerken tasvir edilirdi. Dünyaya cömertçe dağıttığı altın sıvı, hayatın temelini oluşturur çünkü Kuzeybatı Avrupa’nın soğuk kışından sonra sıcağa ihtiyaç duyulur. Saule’nin mitinin bir parçası da Yunanlıların ikiz tanrıları Kastor ve Polluks'un oluşturduğu Dioskuri’nin eşdeğerinden bahseder. Adı olmaran bu Baltık ikizlerinin, Saule'yi denizden kurtardıklan ve tanrıçanın dinlenmesi için ona bir barınak inşa ettiklerine inanılır.