Ay'a, onu parçalarına ayırabi*lecek büyüklükte bir gökcismi çarpsa bunun sonucunda gezegenimiz çevresin*de de halkalar oluşabilir mi?


Kısa cevap: Dünya'nın çekim etkisi Satürn'deki kadar fazla değil.

***
Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün...
Hepsinin halkaları var. Öyleyse Dünya’nın neden yok?
Bu dört gezegenin başka ortak noktaları da var: Hepsi çok sayıda uyduya sahip ve her biri gaz devi gezegenler grubuna dâhil. Kendilerine yaklaşan tüm gökcisimlerini çektikleri için örneğin kuyrukluyıldızlar, asteroitler ve uzay kayaları onLarın kütle- çekim etkisinden kurtulamayıp parçalarına ayrılıyor. Zaten bu kadar fazla uyduya sahip olmalarının da çevrelerini saran halkala*rının da sebebi bu. Dünya ise daha farklı bir yapıya sahip, daha küçük bir gezegen. Bizim de bir uydumuz var ancak onla aramızdaki mesafe Ay'ın parçalarına ayrılıp etrafımızda halkalar oluşturacak şekilde dağılmasını önlüyor.
Aslında ne Satürn'ün ne de diğer geze*genlerin bu halkalara nasıl sahip oldukları konusunda bir fikir birliği yok. Gökbi*limcilerin en iyi tahminleri, halkaların diğer gökcisimleri nedeniyle oluştuğu yönünde. Ay'a, onu parçalarına ayırabi*lecek büyüklükte bir gökcismi çarpsa bunun sonucunda gezegenimiz çevresin*de de halkalar oluşabilir. Ama bu şekilde oluşan halkalar ne kadar uzun bir süre orada kalırdı, bilmiyoruz.
Satürn'ün büyük oranda buz par*çalarından oluşan halkaları, uyduları tarafından korunup besleniyor. Örne*ğin Enceladus’un ***zerleri E halkası denilen bölüme katkıda bulunuyor. Bir de Satürn'ün Güneş'ten 1,4 milyar kilomet*re uzak oluşu var ki bu durum da tabii buz halkaların erimeden korunmasına yardımcı olan faktörlerden. Aynı durum Dünya için geçerli değil. Güneş’e daha yakın oluşumuz nedeniyle buz parça*ları zamanla erimeye mahkûm olurdu. Buz değil de kaya parçalarından oluşan halkalara sahip olsaydık daha uzun süre dayanacağını söylemek mümkün. Bu durumda belki onları soluk bir şekilde görebileceğimiz kadar parlak olurlardı ama buz kadar parlamayacakları için yine Satürn'ün halkaları gibi görünmezdi.