Konu: Burası benim dünyam ♡

Vakit doldu şimdi…

prenses-kül kedisi
heybetli araba-balkabağı oluverdi…
Her şey kndine döndü bir anda…
oyun bitti
sadece
camdan bir ayakkabı,
kaldı sana ..

géri sayıyorum ;
üç - iki - bir - sıfır - éksi bir
gittikçé soğuyor bu düş
saydam artık gözlérim
ki bu iyiyé işarét . . .

чıLLαr sonrα dα iLk günkü gibi αşık kαLαLım..
ηefesimsiη..
seηiηLe αηLαmLıчım beη

kiLometreLerden nefret ediorum
keşke içime yakın oLanLar dışıma yakın oLsa
istemedikLerim defoLsa

g i t m e | hep kal чanımda .

KaLbim hép hayLaz kaLacak,

üzgünüm hayat ßén " ßüyüméyéceğim "

PasLı Bir YaLnızLıktı AvuçLarımda
Ardımda Bir Yürek Yükü Rüzgar
Ne Zaman Sevmeye KoyuLduysam
DoğruLup ÇoğaLdı AyrıLıkLa

Kim istemez ki
Sabah uykusundan sevgi ile yanan bir öpücüğün ışığı ile uyanmayı.
Kim istemez ki yüreğindeki sevgiyi paylaşmayı.
Sevginin acı tadıyla mutlu olmayı.
İstemez miyim sanki her gece sarıp uyuyacağım sevdiğimle olmayı.
Evimi,huzurumu, hüznümü, neşemi sevdiğimle paylaşmayı...
En hassas anlarımda,
Hiç kimse yanımda olmadığında her şeyimin dizlerine başımı yaslamayı...
Kim istemez ki?
Fena mı olurdu?
Senin olduğun yerde olmak,
Hayatın, kalan üç ya da beş gününü seninle paylaşmak,
Hüznün,sevgin,neşen olmak fena mı olurdu?
Demek öyle ki o yüzden sahip değiliz buna.
Kalbimin sevgine ihtiyacı var.
Gözlerimin bana sıcacık,sevgiyle bakan gözlerine ihtiyacı var.
Ellerimin sevgi ile titreyen ellerine ihtiyacı var.
Telefonuma gelen mesaj sesi heyecanlandırmıyor beni.
İstediğim sevgi gelmiyor bana.
Eksik olan tek değerim bu çünkü.
Hayatımda eksikliğini hissettiğim tek şey

-Eksik bir şey mi var hayatımda?
Gözlerim neden sık sık dalıyor.
Eksik bir şey mi var hayatımda?
Gökyüzü bazen ciğerime doluyor.
Öyle bir şey ki bu kolay anlatamam.
Atsan atılmaz satsan satamam.
Eksik bir şey mi var anlayamam?
Bak çayım sigaram her şeyim tamam.
Kalksam duraktan dolmuş gibi
Arka koltukta unutulmuş gibi.
'Terliklerimle gelsem sana
Sonun da AŞK'ı bulmuş gibi...'-

Bugünlerde fazla vurdumduymaz hissediyorum kendimi.
Aslında ben hep vurdumduymazımdır da, nedense bugünlerde oldu öyle olduğumu daha bir yoğun hisseder oldum..
Çok soğuk bakıyorum hayata ve yaşadıklarıma.
Sanki .. dört duvarın arasında, bir pencere kenarında, izliyor gibiyim geçip giden hayatı/mı.
Olan bitene anlam veremezken hergün yeni bir olay dayanıyor kapıma.
Ben kahraman değilim, benim pelerinim bile yok ki.
Nasıl kurtarma mı bekliyorsunuz hayatımı?
Üstelik bir camın arkasından.
Şaka gibi değil mi?
Bu yüzden umursamıyorum olanı biteni.
Yangınlar çıksın, gidenler gitsin, üzülenler üzülsün benim umrumda bile değil.
Ben rol yapamam baskaları gibi..
Çünkü insanın en çok kendi yaşadıkları önemlidir -kendine-.
Baskalarının yaşamı hakkında yaptığı tesellemeler sadece sözdedir.
Ben sözde bile olsa kimseye vermem omzumu ağlasın diye.
Yoksa ben ağlamak için hangi omuza kafamı koyarım, kendi omuzumuda verirsem?
İnsanın en iyi yoldaşı kendisidir bu hayatta.
Yaptığım iyiliklerde bana kötülüklerde.
Kimse benimle kötülüklerimi paylaşmaz.
Bende iyiliklerimi vermem onlara.
İnsanların her yaptığı kendineyken, şimdi ben nasıl güvenirim kendimden baskalarına;
Ki kendime güvenirken bile bazen tökezliyorum.
Ben beni düşürüyorum.
Hiç değilse yaptığımda-ettiğimde kendime benim.
Düşersemde tek başıma düşüyorum.
İçimi kimseye açmadığıma hiç bir zaman pişman olmadım.
Kapalı bir kutu gibi sakladım kendimi.
Şu saatden sonrada camıma taş atanlar düşünsünler, benden birşeyler alıp alamıyacaklarını.
Çünkü ben değişmem.
Ben neysem oyum.
Yarın-bugün-dün hep aynıyım.
Ben benim.
Sadece, ben.