Karanlığın yas tuttuğu bir gecede,ellerimde sadece dualar vardı.
Hiç bir zaman gerçekleşmeyen ve hep reddedilen o dualar.
Yitirdiğim onca şeye rağmen,razı değilim bu bekleyişlere!
Beni benden almaya gelen birini artık ne kadar bekleyebilirim ki?

Yorgunum tanrım...
Peygamberlerin kadar yorgun...
Şuramda,göğsümün tam ortasında,inançlarıma söz geçiremediğim bir şey var.
Onu almanın vakti gelmedimi?