Ebu Bekri Susi “rahmetullahi aleyh” hazretleri, bir gün, talebesiyle sohbet ediyordu ki, içeri bir genç girdi.


Elbisesi kir pas içinde, üstelik sarhoştu.
Ayakta duramıyordu.
Talebeler tiksindiler ondan.
O genç, nihayet bir kenara yığılıp kaldı.
Ebu Bekri Susi hazretleri derse ara verip döndü talebeye:
– Evlatlarım, onu böyle görünce, hemen hakkında kötü düşünmeyin, buyurdu. O da sizin gibi Allah’ın bir kuludur. Halis tövbe ederse, sizden yakın olur Allah’a.
Ve ekledi:
– Kim bilir belki de o, bu yola sizden daha ehildir. Belli mi olur.

Biraz tefekkürden sonra buyurdu ki:
– Bana öyle geliyor ki, gün gelir, bu genç benim bu yerimde insanlara nasihat eder.
Ve emretti talebeye:
– Haydi, şimdi onu incitmeden götürüp, yatırın bir yatağa!
Talebeler;
– Baş üstüne hocam! dediler.
Ve derhal bir yatak bulup, yatırdılar o genci oraya.
Birazdan genç kendine geldi.
Ve etrafına bakınıp sordu merakla:
– Ben nerdeyim?
Çocuklar cevap verdiler:
– Burası bir dergah.

– Ya, kim getirdi beni buraya?
– Hocamızın emriyle biz getirdik
– Hocanız kim sizin?

– Ebu Bekri Susi hazretleri.

Genç bu ismi duyunca, birden toparlanıp edeble diz çöktü.
Çocuklar, hocalarının kendisi hakkında buyurduklarını naklettiler ona.
O, bunları duyunca, kalbi değişti birden.
Bütün kötü fiillerine pişmanlık duydu.
Bütün hücrelerine kadar nedamet ateşiyle yandı tutuştu.
Günahlarına tövbe edip, maneviyatta yükselmeye başladı.
Öyle dönüş yaptı ki, kısa zaman içinde zirvelere yükseldi.
Ebu Bekri Susi hazretlerinin bir numaralı talebesi oldu.

Sarhoş olarak ve bilmeden girdiği bu dergahtan, büyük bir alim olarak çıktı.
Bir müddet sonra Ebu Bekri Susi hazretleri vefat edince, onun yerine bu geçip, halkı irşad etmeye başladı.
E, ne demişler:
“Evliyanın sözünde rabbani tesir vardır”.

Başarı nedir?

Ebu Bekri Susi hazretleri, bir gün talebesine sordu:
– Başarı nedir bilir misiniz?
Gençler boyun büktüler:
– Bilmiyoruz efendim.
Buyurdu ki:
– Başarı, öldükten sonra, ahirette işe yarayan şeydir.
Sonra izah etti:
– Bir şey, ahirette işe yaramayacaksa, ona başarı denmez. Muvaffak olmuş insan, kendini ateşten koruyana denir.
Ve ekledi:
– Kendisini “Cehennem ateşi”nden koruyamayan insan, ne yaparsa yapsın muvaffak olmuş sayılmaz.