Konu: Kafamdakiler

Bir boşluk var. bilmenin ağırlığı değil beni ezen. bilmediklerimin ezikliği ile yaşıyor oluşum tokatlıyor benliğimi. kaçamıyorum. uyku denen firarı dahi layıkıyla başaramıyorum. yastığımın dikenleri sivri ve tavanımda bir geçmiş, beni izliyor. kaçıramıyorum gözlerimi. zihnimde ise içinde bulunduğum insanın aşağılık dünyevi arzuları var.

ıstırap ve acı çekme, geniş bir akla ve derin duygulara sahip insanlar için bir mecburiyettir..

dostoyevski.

Yeri gelmedi ama söyleyeyim. Herkes herkesten çok daha iyisine sahip olabilir. Hayat sana hayatında kalması gereken insanları un gibi eletir, hayat sana o eleğin üstünde kalanlarla yaşanabilecek çok güzel ihtimaller sunar. Aşağı düşenler, yeriniz tam da orası, geri dönmeyin.

Cümlelerim gibi soyum da tükenmiş.gitmediğim yerleri, tanımadığım kişileri çok özledim.

ben bileee yetisemiyorum öyle kalabaliklar ki

Tebessüm, kana en hızlı karışan ilaçtır.

Kafamda, bütün yapı yıkılmış, sadece sahne arkasından sokağa inen merdivenler duruyor.