Konu: Kafamdakiler

Artık Ruhumu Uyutacak Bir Masal Kalmadı..

Bitti dediği anda yeniden başlarmış insan. Başka yerde başka şekilde başka hayatlarla: mutsuz, tedirgin ama yeniden… Ve bitti dediğinde durduğu zannettiği her şey; yeniden yepyeni güzellikler için çarpmaya devam edermiş, yani nefes alıyorsa insan umut var demekmiş…

Son 1 senedir yaşadığım hayatın benle ne alakası var diye düşünüp duruyorum...

kafamın içinde tanıdığım ya da uydurduğum bir sürü insanın ıslık çalarak dolaştığını hissediyorum.

ilk defa bir yazı yazarken çakılı kaldım öle.ddd

Sen ona dokunuyorsun, o sana dokunuyor ve tüm bunlar benim ciğerime.

Gidiyorsan mesela, Yeni umutlar verme bana, iyilik dileklerini boş ver, Bir cam parçası ver bana, bir kaç toplu iğne ver, Hayatla bağlarımızı keselim, Kurduğumuz hayallerdeki balonları patlatalım, Bana hatıra bırakma, sert bir cisim bırak bana, Kıralım birbirimizi, parçalandığımız kadar mesafe koy aramıza… Gidiyorsan mesela, Fotoğrafları al, silahı bırak bana, Aklıma gelişini vuralım… Gidiyorsan mesela, Suyu kes, ateşimizi söndürme, Anıları yakmayalım, arkanda bıraktığın izleri yakalım… Gidiyorsan mesela, Bana acı şeyler ver, Arkandan güleceğim saçmalıklar yapma, ağlat beni, İyi ki değil, keşke dememi sağla, Mutlulukları bırak, bana pişmanlıkları ver. Gidiyorsan mesela, hani nasıl derler? S…ir git ulan! Başka bir yağmur damlası bul seni yarınlara taşıyacak…..