Konu: Kafamdakiler

aslında her birimizin içinde tanımadığı *veya tanımak istemediği, belki de tanıyıp görmezden geldiği* onlarca insan var. duyuyor musunuz ötekileştirmeye çalıştığımız ben'lerimiz, olmak istediğimiz ben'lerimizle savaşıyor.

birileri çok yalnızken,
bazıları hep tek başınadır.

herkes mutluluk arayışıyla bir tarafa doğru koşuyorken, ben kendimi kendimde kalmaya ikna ediyordum. kendi doğrularım, kendi gerçeklerim, kendi mutsuzluğum, kendi mutluluğum. neye sahipsem veya neye sahip değilsem hepsinin müsebbibi kendimim. bana kim ne yapabilir?

Kendi kendinle sınanmak var bir de. Kendi kendine karşı koyamamak. Kendi yaranı kendin kanatmak sonra.

Gidiyorsan mesela, Yeni umutlar verme bana, iyilik dileklerini boş ver, Bir cam parçası ver bana, bir kaç toplu iğne ver, Hayatla bağlarımızı keselim, Kurduğumuz hayallerdeki balonları patlatalım, Bana hatıra bırakma, sert bir cisim bırak bana, Kıralım birbirimizi, parçalandığımız kadar mesafe koy aramıza... Gidiyorsan mesela, Fotoğrafları al, silahı bırak bana, Aklıma gelişini vuralım... Gidiyorsan mesela, Suyu kes, ateşimizi söndürme, Anıları yakmayalım, arkanda bıraktığın izleri yakalım... Gidiyorsan ...

Biz eski zaman çocuklarının saçı hep üç numara traşlıydı. Kızlarla oyun oynanmamalı, hatta onlarla hiç konuşulmamalıydı. Bu, sözsüz ve yazısız bir çocuk anayasası kuralıydı.

İnsanlar hayatlarına sabah 7de değil de akşam 7de başlasa tüm dünya daha yaşanılası bir yer olur. Ben akşamları kahvaltı etmek, geceleri kafede arkadaşlarla buluşmak, sabaha karşı çorbacıya gitmek, öğlenleri sızmak istiyorum. Geceleri yaşayalım, gündüzleri uyuyalım. Mutluluk bu ya.

İçimde bir yer var tanınmaz halde.

çayı karıştırıp girdap oluşturuyorum…
sonra ters yöne karıştırıp girdabı bozuyorum…
yine çok çılgın bir gece geçiriyorum…