Konu: Aklımın Odaları

her ne kadar serzenişlerimiz, aşka sitemlerle süslenmiş öykülerimiz olsa da, yürek boşlukta durmuyor, hacmi yok sevmeyince…

Damarlarımdan sızan alkol ile sarhoş olan hücrelerimin intihar mektubunu yazıyorum bu gece, yeni doğum yapmış dişi şeytanın sancıları eşliğinde!
Alkol dediğim tekel büfelerinde satılan yüzde bilmem kaçı alkol olandan değil, eczanede satılan saf olanından içiyorum küçük tekila bardağında! Bir yanımda her saniye öldüğünü hissettiğim kan hücrelerim, bir yanımda yeni doğmuş bebek şeytan için yapılan ayinin kulaklarımı sağır eden sesi. Böylesine karmaşık bir oda ve bedende hatırlamaya çalıştığım son şeydi adın. Hani duyduğumda bile kalbimin ritmini değiştiren harikulade harf yığını.

Kaldırımların karşı yönünden gelen onlarca hayat hiç yokmuşum gibi bedenimden geçiyor…

dilimin ucunda bir ton kelime birikiyor, dudaklarımı bir açsam kırık kelimeler dökülecek ellerime

kurtulmak istediğin şeyler kafanda olunca, ne kadar uzağa kaçtığının pek bir önemi kalmıyor

Her sabah iki yüzlü bir dünyaya dalıp, kişiliğimi kaybetmeden günü bitirmeye çalışmak. Ne kadar insan kalabilmişsek…

Boş boş duvara bakıyorum anlatılacak şeyler oldu ama anlatmaya halim yok ben duvar tavan hangimiz önce yıkılacak bilmiyoruz ama ben hiç iyi hissetmiyorum yorgun ve üzgünüm keşke fark etseniz demeyeceğim sizlerden umudumu keseli çok oldu...

kendi içimde umutsuz, karamsar, her şey *** gibi olacak kafasındayım ama herkesi umudun daima var olduğuna inandırmaya çalışıyorum, arkadaşlar bakın her şey güzel olacak diyorum inanmayın zaten ben de inanmıyorum...