YENGİ

Zaman çöl kadar ağır, bir ırmak kadar uçsuz bucaksız..
Bu, eskimeye kendimden başlıyorum demekle aynı..
Yorgunum..
Tarihin en adil savaşında yenildim..
Mintanım kurşun tutmuyor..
Dilimi hece hece geri çekişim, bundan..
Bu birinci fasıl sevgilim..
Her cümlede kendi içimden dışarı atılıyorum..
Elalem görsün diye;
Orada apansız bir adam atığı oluyorum..
Bir başkasının sığınağı oluyor her şey..
Başkası dediğim,
Ruhumdan düşen,
Üstümden eksilen neyse, onlar..
Benden ayrılan bir parça..
Bir donmuş gün hikayesi..
Bir gün, diyorum..
Dönmeyecek olan her şey gibi, kopkoyu bir yalnızlık oluyorum..
Bunu da ikiye say..
Biliyorum,
Yenildim artık..
Yüzümden geri çekiliyorum..
Ellerimden..
Umudum,
Sırlarım,
Kazandığım ne varsa,
Bulduğum,
Sakladığım,
Söze açtığım gedikten,
Nereye kadar gittiysem ordan..
Her ilden,
Her cihetten,
Her şeyden geri çekiliyorum..
Sonrası?..
Sonrası yok sevgilim..
Sonrası lakırdı.
Sonrası boşluk..
Sonrası yorum..
Benden bu kadar artık..
Yüzümden geri çekiliyorum..
Yüzünden geri çekiliyorum..

Mustafa Karaosmanoğlu