Karbon dioksit lazeri, en kullanışlı ve değişken bir lazer türü olarak gösterilir ve Kumar Patel (1938) tarafından New Orleans’ta bulunan Bell Laboratuvarları‘nda 1964 yılında icat edilmiştir.


Karbon dioksit lazerleri, 9-11 mikrometre arasında bir dalga boylu kızılötesi ışın yayar. Lazerdeki aktif madde karbondioksit, azot ve helyum karışımıdır. Bir elektrik akımı ile titreşim yapılan azot molekülleri elektron emisyonuyla bu enerjiyi kaybedemeyeceklerinden dolayı lazer ışığını üreten karbondioksit molekülleri üzerinden elektrik akımı oluştururlar. Helyum bu aşamada iki rolü oynar; Elektrik boşalımından kaynaklanan ısı gazı transferinin yanı sıra karbondioksit moleküllerinden üretilen elektrik akımının oluşturulmasından sonra topraklanmasına yardımcı olur. Gaz karışımı, genellikle, bir tarafında parlatılmış metalden oluşan bir yansıtma aynası ve diğer tarafında ise lazer ışınının dışarı çıkabilmesi için kaplanmış çinko selenidden yapılma kapalı bir odada bulunur.


Patel, icadının kullanılabileceği pek çok alanın farkına vardı. Sonuç olarak, karbon dioksit lazeri günümüzde diğer herhangi bir lazer türünün uygulamalarına kıyasla daha pratik uygulamalara sahiptir. Yüksek çözünürlüklü ve doygunluk spektroskopisini iyileştirdi, lazer kaynaklı füzyona ve doğrusal olmayan optiklere katkıda bulundu. Son olarak karbon dioksit lazeri optik pompalama için de kullanıldığından daha yeni lazerler türlerinin üretilmesine de önayak oldu.