Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik,
Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik.
Akıncı, akın yapan askerdir. Ordu savaşa gitti mi evvela akıncılar çıkar. Karşısında koca ordu varken akın etmek kolay iş değildir elbet. Amma yüreğinde ölümüne bir cesaret varsa bu iş de kolaydır. Akıncıların, manevi gücü yüksektir. Onlar “olacak olanı olmuş bilirler” yani savaşta ölüm olacak ise kaçmaya ne hacet der din için vatan için millet için akarlardı düşmanın üstüne, kendilerinden sonra gelecek askerler için güvenli bir ortam sağlarlardı
Bu akışta akıncıların en büyük yardımcısı atlardır. At sırtında durmak hüner ister ve öyle bir iki seneye olacak iş değildir
Anadolu insanı iyi binicidir. Orta Asya bozkırlarından beri at koşturmaları boşa olmasa gerek. Şanlı tarihimizde nice akıncı beyleri vardır ki biz bunların öncülerinden olan Gazi Evrenos Bey’i anlatacağız. Biz Evliya Çelebi’nin “760 şehri, kaleyi ve kasabayı fethetti” dediği Gazi Evrenos Bey’i yazalım, siz buradan yola Evrenosoğulları, Mihaloğulları, Paşayiğitoğulları, Malkoçoğulları gibi aileleri, bütün akıncıları tanıyın, dua edin…
Hedef Rumeli! Yıl 1354.Orhan Gazi Han, Rumeli’nin fethi için büyük oğlu Şehzade Süleyman’ı memur eder. Şehzade, mücahid kumandanlarıyla emre uyar. Çanakkale Boğazı’nı geçer ve Doğu Trakya’ya kadar uzanır. Bütün bu fetihlerde Şehzade’nin yanında yegâne güvendiği iki kumandanı Evrenos Gazi ve Hacı İl Bey vardır. Şehzade Süleyman’ın av sırasındaki şehadeti üzerine, Rumeli’deki fetihler ve topraklarım muhafazası Evrenos Bey ile Hacı İl Bey’e bırakılır.
Düşman uyur mu, küffar durur mu!