Konu: Bakış aCısı

``GeL``

kaybol yüreğimde; biri
nerde diye sorarsa,
evinde derim.

Bazen `var` ı anlarsın,`yok` ile.

Cahit Zarifoğlu

Eskisi gibi değilim artık.
Tartışmak,kendini anlatmaya çalışmak,
”bak yanlış anladın,aslında ben şunu demek istedim,
sen böyle algıladın.” Şeklinde savunmak
yoruyor beni..
Söyleyecek çok şey var
ama takatim yok.
O yüzden üzmeyin,yormayın,oyalamayın beni..
Samimiyeti,sevgisi,içtenliğiyle gelenler
buyursun
baş köşeye destur almadan otursun..
Söylediklerinin arkasında duramayanlar,
hiç adım atmaya kalkmasın,
olduğu yerde bir anıt gibi dursun.
Tartışmaya mecalim yok artık..
Beni seven böyle sevsin,
sevmeyenin yolu sevdiğine açık olsun.

Ben sana o kadar çok kırıldım ki geçmez,geçmiyor..
İnanan bakışlarla söylediğin yalanlara kırgınım.
Yarıda bırakmana mesela,yok yere kendine
bağlamana,alıştırmana ya da..
Ben sana öyle çok kırgınım ki ne anlatabiliyorum
bunu ne de atlatabiliyorum..
Geçmez,geçmiyor..
Geçmesin de zaten.
Herşey geçtikten sonra affedilmeyi,
haketmiyorsun sen..

Az sevme bilmiyorum ben.
Çok sevdiğimdendir
bu kadar incinmem.

Bazılarımız şarkılara,
Bazılarımız filmlere tutunuyor.
Bazılarımız kitaplara..
Sanırım artık insan, tutunamıyor insana..

Oğuz Atay

Yalnızlığın,
yalnızlığımla kafiyeliydi.
Alt alta yazsak şiir,
yan yana yazsak öykü olurdu.

Hilesi hurdası olmayan bir oyun bu.Çocukların oynayamayacağı bir oyuncak.Görmezden gelinemeyecek kadar büyük,kimsenin göremeyeceği kadar gizli bir sır.Varoluşun vazgeçilmez sanrısı ve yokoluşun en kadim yardımcısı.Nice zorbaları tövbeye getirip nice günahsızları isyana sürükleyen; arayınca bulunamayan ve bulanın kurtulamadığı esrarengiz bir his.Zamanın ötesinde zamanlar yaşatan,uykudan bağımsız rüyalar gördüren,sonsuz olasılık içinde sonu felakete sürükleyen korkulası bir olay.Yine de insanla başlayıp insanla biten; insana, insanlıktan çıkmadığı sürece insan olduğunu hatırlatan;insana has,insana az,insana öz bir insan parçası.

Adı mı ?

Adı Aşk..