Mutluydun.
Ben iyi geliyordum sana.
Yaralarını örtüyordum ellerimle mesela,
Gülüşün olabiliyordum durup durduk yerde..
Sen hiç büyüme çocuk!
Sen hep çocuk kal.
Ama seni mutsuz ettiğime inanırsan,
Seni yaraladığımı hissedersen,
Benden vazgeç!
Benimle kalma çocuk.
Yüreğimin kaldırma kuvveti bir gün kaldıramazsa bu kadar mutluluğu.
Benden önce sen git çocuk.
Görme düşüşümü.
Bir düş’ün ölüşünü..
Gülüşümün sönüşünü…
Daha fazla…
Daha fazla sevme beni.
İnan bende unutabildiğim kadar unutacağım seni.
Yıldırma nikahı kıydık biz aramızda.
Bu kadar mutlu olunmaz ki,
Mutlaka yıkacağız ellerimizle kurduğumuz ‘biz’i…