Sonunda Menopoza Girdi Sol Yanım!

Gülüşlerimi trafik kazasında kaybettim bugün..
Teşhis etmeye gittiğimde,
Ben bile tanıyamadım!
Ne kadar yalan gülmüşüm..
İnanamadım!

Sen..
Adı olmayan..
Anlamı kalmayan..
Adam gibi görünüp, göründüğü gibi olmayan adam!
Bir katilin vicdan azabı gibisin..
Kendime inandıramadığım tek gerçeksin!

Ben nasıl olurda birini severdim..
Daha annemin karnındayken ölmek isteyen bir cenindim..
Doğarken ilk intiharımı gerçekleştirmiştim!

Apartmandan kovuldum çok gürültülü ağladığım için..
Müstakil bir yalnızlık tuttum sonra..
Artık kimse rahatsız olmuyor, her gece ölürken içim..

Tanrım yalnızlık bir tek sana mahsustu değil mi?
Sanırım ben senin yetiştirdiğin çırağınım..
Ondan bu yalnızlığım!
Yoksa neden kimsesiz kalsın ki sol yanım?

Geçmeyecek!
Bitmeyecek!
Hep böyle sürecek sandım!
Ama bak!
Artık kanamıyor..
Sonunda menopoza girdi sol yanım!


(Sen bilmiyorsun..
Hiç bilmeyeceksin..
Evlendiğini duyduğum gün yazmıştım..
Başkasına aitsin diye, bu şiiri sana bağışlamaya bile utanmıştım)



Elçin Gelir