Bir yerde duyarsın adını,
Ya da herkesin bildiği ama sadece ikinize yazıldığını düşündüğünüz bir şarkı vardır,
Onu duymuşsundur.
Ve yahut bir resim kendini intihar etmiştir avuçlarına bir defterin içinden…
Sonra aramışsındır O’nu.
Ya cevap gelemeyen mesaj olmuşsundur bir gece yarısı,
Ya da cevapsız çağrı olarak kalmışsındır onun telefonunda…

Beni sakın sevme hiçbir şey yoksa ölüm var.
Birbirlerine tapanların aşk bitince aralarında kan davası başlar!
Yanındayım, ben hep yanındayım demiştim sana.
Susmuştun.
Gidiyor musun? diye sorduğumda,
Sen kalmıyorsun! demiştin.
Ünlem işaretini kafama atarcasına.
Yanında olduğumu göstermeyecek kadar karanlık mı o şehirde gece pardon ama?
Bekleme desende bekleyeceğimi bilmeni seviyordum en çok…
Ve senin beklediğimi bildiğin halde gelmeyişlerine hayrandım.
Bir gece yarısı kendini hatırlatan bir tümör gibi karşıma çıktı adın.
Kabul et, etme!
Evet onca ayrılıktan sonra bu satırları sana yazdım…
Beni çoktan unuttuğunu bile unutmuşum, ne saçma!
Çok unutkanım bu aralar,

Sen tümörümün kusuruna bakma!