Oğlum boyumu geçti... Bebekliğinden beri uyuyana kadar yanına yatarım... Konuşur, şakalaşırız... Şimdilerde o çağırmazsa gitmiyorum... Delikanlı oluyor yalnız kalmak isteyebilir... Dün gece yattı öptüm, kokladım... "Sarılsana biraz" dedi... Ben de öyleydim, uyurken babam bana sarılınca, dünya yıkılsa bana bişey olmaz sanırdım...
"Anneğğğ sana bişey sorcam" dedi... "Bir gemide 3 kişisiniz... Gemi batıyor... Kurtulacak kişinin 1 kişi kurtarma şansı var... Mustafa Kemal'i mi kurtarırdın, yoksa Peygamber Efendimiz Hz.Muhammed'i (s.a.v)mi..?" İçimden söylenmeye başladım... Bu çocuk hep böyleydi nerde en zor soru seçer getirir insanın önüne koyardı... Ne kadar vatanseverse, o kadar inançlıdır... Sınıf arkadaşları TEOG'un 2 Din Kültürü Sınavı'ndan da full çıkaran tek çocuk olduğu için aralarında para toplayıp ümreye göndereceklermiş bunu...
Bu zor bir soru ben düşünürken sen ne yapardın onu anlat bana dedim... "Ben Atatürk'ü kurtarırdım, sonuçta Peygamberimizin görevi Kur'an-ı Kerim'i tebliğ etmekmiş... O görevini bitirmiş... Bundan sonra Kitabı okuyan herkes dini anlayabilir... Bence ülkenin Mustafa Kemal'e ihtiyacı var... Peki sen naapardın..?" dedi...
Bu millet için ikisinin de yerinin ve değerinin çok yüksek olduğunu ve karşılaştırılmaması gerektiğini, seçim yapmak zorunda olmadığını, ikisini de aynı anda çok sevebileceğini, ikisinin yolundan da aynı anda yürüyebileceğini anlattım ama ısrarla bir isim duymak istiyordu... "Ne yapardın anneğğğ ne...!!!" dedi... Eğer 1 kişinin 1 kişi kurtarma şansı varsa, ben gemide kalırdım... İkisinden birinin diğerini kurtarmasını sağlardım dedim... Çünkü insanların inançlarını sömürerek yetki alanların dakika başı ülkeleri savaş eşiğine getirdiği şu günlerde ikisine de gerçekten ihtiyaç vardı...
Bu yazıyı neden yazdım... Yıllardır hep vatan aşkı ve göğsündeki imanla 7 düvele kafa tutmuş bu milletin ayarlarının bozulmasından korkardım... Millete Atatürkçüleri dinsiz, dindarları yobaz bellettiniz ya mübarek Cuma hürmetine
İKİ CİHANDA DA GÜLMESİN YÜZÜNÜZ...!!!


-Alıntı-