saçlarımda tararken yeni yetme hayallerimi
sen güvercinler uçururdun gözlerinde eflatun akşam üstleri
uzaklarda bir yerlerde şarkımız çalardı
gecenin esmer kirpikleri usulca okşarken karanlığı
sokaklar mis gibi hanım eli kokar
yüreğimdeki kentin bütün ışıkları sana yanardı
ben gamzelerim için ömürlük gülüşlerinden çalar
sen nefesinle adı aşkla başlayan şiirler yazardın
ikindi gözlü yağmurlarda ıslanırdık
en çok gülüşünü
güldüğünde kırışan göz kenarlarını severdim
hüzünler noktalanırken dudaklarının nihaventinde
şehrinin iyot kokusuyla aklım başımdan gider
gözlerini özlerdim yüzümü öpen ılık rüzgarlarda
gözlerin bir çift bulut olur bakışlarıma yağardı
en delisinden ırmak olup denizlerine karışmak
hiç durmadan çoğalmak isterdim ellerinde
ama olmadı
boyumuzu çoktan aşmıştı aşk
boğulmamak için çırpındıkça daha çok dibe battık
sevdaya dalınca unuttuk belki
her mutluluğun bir bedeli olduğunu
ve çarpanlarına bölündüğünde acı çıkıyordu hep aşkların sonucu
önce sen gittin
ardından güvercinler
sustu dudaklarımda nihavent
sesim düğüm oldu kanattı dilimi
bir daha hiç konuşmadı sözcüklerim
kurudu şiirlerimin göz pınarları
bir de gamzelerimi alacaklı bıraktın ya gülüşlerine
kökünden kestim hayallerimi
Alıntı ile Cevapla
