Konu: Burası ölümün yaşadığı yer...

Kızma bana sevgili günlük. Kalbimin yerinde bir taş mı var sanıyorsun? Kan, et ve bir kaç isim var. Çoğalıyorlar her geçen gün. Ve onlar çoğaldıkça zenginleşiyor insan. Yolun sonu mühim mi sanki? Yolu güzel kılan şey ulaşmak mı, yoksa yolculuğun kendisi midir? Cevabı biliyorsun.. Kızma n’olur: kapıldığım umudun hayatımı okşayışı başımı döndürüyor. Kızma n’olur: duygulandığım kadar insanım ben.

O kadar yorgunum ki, benim için anlamı olan şeylerden vazgeçtiğimi daha yeni fark ediyorum. İçtiğim sigaralardan tat almıyorum, aldığım nefesler ağır geliyor ciğerlerime, dinlediğim müziği kaldırmıyor kafam. Bugün gömseniz eğer beni, sesimi çıkarmam.

Kelimeler taşıyor içimden. Ve mürekkep kusuyorum itina ile dilimlenmiş çizgisiz ağaçlara. Ki bitmiyor ilham duyguların kırbaçlarıysa mevzu bahis bitmeyecektir, bilirim. Kelimeler taşıyor içimden. İsterik bir boğuluşun arifesi bu. Edebiyat mı okyanus yahut hayat mı? Oysa biz, insan... Hal böyleyken hazmetmek olmaz. Kusmalı bir dize, bir paragraf, bir düşünce... Kirletmeli sayfaları. Sadece sayfaları...

Gitmelerin ile ruhumda uyanan bir kıymet var. Mesafelerin ayıltıcı etkisi ve yitirmenin sarsıcı farkındalığı ile… Gitmeler; bitmelerden çok, benliğimi sevdaya itmelere vesile oluyor. Durup düşünmeden edemiyor insan: illa kaybetmeli mi, sevmek yahut sevdiğini kendine itiraf etmek için?

Ölümün tadını çıkar.

Bu gece siyah beyazım. Nedenini bilmediğim bir tuhaflık var üstümde. Kafamın içinde bilmediğim şeyler dönüyor. Düşüncelerim benden habersiz geziyor zihnimde. Yetişemiyorum hızlarına. Ter akıtıyorum yakalamak için. Yakalayınca bir şeylerin farkına varacakmışım gibi. Yakalayınca elde edeceğim bir şey varmış gibi… Nefes nefese kalıyorum bu gece. Zihnime yetişebilmek için. Onca düşünde neden başıboş geziyor kafamda? Bir derdi olmalı bunların. Böylesine başına buyrukluk düşüncelerim için fazla. Aklımdan kurtulup özgür kalmak istiyorum bu gece… sadece bir gece

Bana hiçbir zaman önem verdiğim kadar önem verilmedi. Hiçbir zaman biri ucundan tutup da gel beraber halledelim demedi. Neyi yaşadıysam hep tek başıma kendi içimde hallettim. O yüzden kimse çıkıp da neden böylesin demesin.

Kırık bir kalbin ifadesi nedir? Büyük bir suskunluk ya da şatafatlı bir yaygaradan başka, kırılmanın orta halli bir karşılığı yok. Gözündeki kaç kat perdenin altından iklimini yakalayan çıkarsa ne ala, şanslısın. yoksa söz konusu anlamak olduğunda hiçbirimizin okuma yazması yok.

Yalnız kaldığım zamanlarda büyüdüğümü fark ettim. Kimin bende ne kadar olduğunu gördüm. En zor sınavımı tek başıma atlatmaya çalıştım, ama olduğumdan çok daha sağlam ayağa kalktım. Kimseden medet ummamam gerektiğini anladım Herkesi nereye ne kadar koymam gerektiğini öğrendim.