Bir bebeğin boğazından akan ilk nefes karıştığında ruhuna, yağmurun bedenini yıkamasıyla çekeceğin düşsel sıkıntılar çevreleyecek etrafını. Zamanın akmasıyla saniyelere işlenen ölüm sinecek hislerine.
Ve sen hep onu bekleyeceksin.
Ruhun kanayacak ve sen kana kana içeceksin geriye bedeninin kaldığı, yokluğunun varoluşunu. Omurgalarında hissettiğin soğuk esintinin beraberinde çökeceksin beyaz bir kıyafet ile geceye. Gerçekler kopacak, tıpkı ruhunun bedeninden koparıldığı gibi. Bir mum yanacak koyu gecede, bitmeyen yollar aydınlanacak her bir ateşte.
Mum dipleri... senin mezarlığın olacak.
Her İnsan Kendisinin Tanrısıdır...
Kimsenin konuşmadığı bir dil gibiyim. Kimsenin inanmadığı bir deli. Kalabalıklar içinde varım ama, yok gibiyim..
Her İnsan Kendisinin Tanrısıdır...
Saatlerdir yanan bir lambaya dokunursan elin yanar. soğuk eller daha çok yanar. benim ellerim hep soğuk. tüm lambalar çok sıcak. ışığı avcuna doldurmanın bedeli var. etrafını aydınlatan her şeyin yangını var. soğuk ellerimle yanan bir lambaya dokundum. ellerimi çekseydim aydınlığım silinirdi. yandım. ama avuçlarım karanlığı yendi. zaferleri acılar doğurur. çok acıdım.
Her İnsan Kendisinin Tanrısıdır...
Cuma günleri çocuğunu eline alıp cami önünde gerçekten ağlaya ağlaya senden birşeyler isteyenlerin hatrı İçin dönüyor dünya.
.
insanlardan haz etmiyorum ama onlara yardım etmem gerektiğinde sırtımı dönemiyorum. yalnızlıktan sıkılıyorum ama kalabalıklardan da memnun değilim. sevgi, şefkat istiyorum ama onlarla karşılaşınca gerçekliğine inanamıyorum. evdeyken dışarıyı, dışardayken evi özlüyorum. bilmiyorum. her şeyin sahtesinin piyasa olduğu; içeriğe değil ambalaja dikkat edildiği; samimiyetsizliğin hüküm sürdüğü bu dünyada, ben de sahte miyim değil miyim bilmiyorum. bunu sorgulamak neye yarar bilmiyorum. öğrendiklerimden memnun değilim, cahilliğimden şikayet ediyorum. bilmiyorum. bulunduğum yerde huzursuzum. buraya dair bi umudum, hayalim yok. yola çıkmak istiyorum ama bu huzursuz, başarısız düzende eskimeyi, yola çıkmak için almam gereken risklere tercih ediyorum. yerleşik bi düzendeyken mutsuzluk daha kabul edilebilir gibi geliyor. niye böyle bilmiyorum.
s...... düzenini de, sistemini de, insan ilişkilerini de;
insan olmayı da s....., insan kalma gayretini de.
statüsünün de a... .......m, parasının da, gelecek kaygısının da, toplum baskısının da, algının da, eleştirinin de…
dahi anlamına gelen - de'yi de ........ yeter da...
Her İnsan Kendisinin Tanrısıdır...
Şu anda 5 kullanıcı bu konuyu görüntülüyor. (0 kayıtlı ve 5 misafir)