Konu: Şairlerimizden Seçme Şiirler

Acı

Usandım taş basması günler yaşamaktan
yalnızlığımı büyütüyorum korkunç
yani bağırmak sana sulardan.

Her gün yeniden ölmek
elinden karanlık adamların
yalanla, ekmekle, silahla.

Üstümüze bakarken çağlar
her çocuk başı okşadığımız
suçlu bizmişiz gibi
büyüyor avcumuzda.

Gözlerinde bile
deniz dibi gözlerinde ölüler
askerler ve gemiciler halinde.

İhtiyar yüreği toprağın
buğdayı, elma'sı
korkuda.
Suskunluğum, utancım büyük
sıkıntım kara.
Gel dağıt mavini
kör kuyular uykuma.

Ahmet Oktay

Acılara Tutunmak

Kavusmak özgürlükse
Özgürdük Ikimizde
Elleri çiglik çiglik
Yanyana ikidünya

Ikimiz iki dagdan
Iki hirçin su gibi
Akip gelmistik
Bulusmustuk bir kavsakta
Unutmustuk ayriligi
Yok saymistik özlemeyi
Sarkimiza dalmistik

Mutluluk mavi çocuk
Oynardi bahçemizde

Aci çekmek özgürlükse
Özgürüz ikimizde
O yuvasiz çalikusu
Bense kafeste kanarya

O dolasmis daldan dala
Savurmus yüregini
Ben bölmüsüm yüregimi
Baskaldiran dizelere

Aramakmis oysa sevmek
Özlemekmis oysa sevmek
Bulup bulup yitirmekmis
Düssel bir oyuncagi

Yalanmis hepsi yalan
Yalanmis hepsi yalan
Sevmek diye birsey vardi
Sevmek diye birsey yokmus

Aci çektim günlerce
Aci çektim susarak
Su kisacik konutlukta
Deprem kargasasinda

Yasadim birkaç bin yil
Acilara tutunarak
Aci çekmek özgürlükse
Özgürüz ikimizde

Acilardan arta kalan
iste bu bakislarimis
Kugu diye gözlerimde
Gün batimi bulutlarmis

Yalanmis hepsi yalan
Yalanmis hepsi yalan
Savrulup gitmek varmis
Ayri yörüngelerde

Hasan Hüseyin Korkmazgil

Aldanacaksan sevgilerinde, sâf sevgilerinde
İnsanların yalancı gururlarına..
Kalacaksan parlak sözlerin etkisinde,
Kelimelerinle onlara kapılacaksan,
Yaşama!

Oyun yapıp oynarlar seni
Geceleri aralarında.
Şarkı yapıp söylerler dostlarına,
Roman gibi okurlar boş zamanlarında.
Masal yapıp anlatırlar çocuklarına.

Aldanacaksan gecelerinde, kara gecelerinde
Aydınlık dünyaların şen insanlarına.
Yanılıp içini açacaksan,
Derdini gizlemeden durmayacaksan,
Yaşama!

Saklarlar dinlediklerini
En zayıf zamanında vururlar seni.
Uyduramazsan fikirlerine
Başıboş hareketlerini,
Defe koyup çalarlar seni.

Özdemir Asaf

Çok küçük bir yalanı
Çok büyük bir orantıda
Dinlediniz mi..

Çok büyük bir yalanı
Çok yalın bir doğrultuda
Söylediniz mi..

Gecikmiş bir gizlemi,
Birikmiş bir özlemi
Sakladınız mı..

Gelmeyecek bir gideni,
Olmayacak bir nedeni
Beklediniz mi..

Bir gerçeği erken,
Bir açlığı tokken
Anladınız mı..

Hep mi hep ölecekmiş gibi,
Hiç mi hiç ölmeyecekmiş gibi
Yaşadınız mı..

Yalanı sürmeye sürmeye,
Yanlışı görmeye görmeye
Saklandınız mı..

Doğruluğun yönünde,
Doğruların önünde
Aklandınız mı..

Ortamsız bir yaşamda,
Yaşamsız bir ortamda
Harcandınız mı..

Özdemir Asaf - Çağrışımlar

“öyle bir ağlasam,
öyle bir ağlasam ki çocuklar
size hiç gözyaşı kalmasa

öyle bir aç kalsam,
öyle bir aç kalsam ki çocuklar
size hiç açlık kalmasa

öyle bir ölsem,
öyle bir ölsem ki çocuklar
size hiç ölüm kalmasa”

Aziz Nesin

Giderken yaralı bir gülüş bıraktın bana
Yıkılırken içimdeki duvarlar
Yıkanıyordu ruhum gecenin şefkatli mavisinde
Yıkanıyordu ruhum gece sabaha kadar
Giderken yaralı bir gülüş bıraktın bana
Çözümlerin anlık hezeyan
Kendi doğrusunda kendi boğulan
Gece düz yolda devrilip
Gündüz düz yokuşta yıkılan
Giderken yaralı bir gülüş bıraktın bana
Planların plansızlıkların iyi
Bastığın toprak yalan
Bu bir tütün meselesi deyil artık
O ülke gündeminde fındıktan arta kalan
Bu sefalettir ihanete savrulmuş
Çocukları öldüren sinsi bir duman
O bir başkaldırıdır gecenin ortasında
O koca bir isyan koca bir isyan
Giderken yaralı bir gülüş bıraktın bana
Bir bardağı kurtarmak isterken
Koca vitrini devirdin
Onlar can-mı ki onlar kırılan düş-mü ki
Topla istersen, istersen süpür deyişmez
Yapıştırmak istesen artık birleşmez
Giderken yaralı bir gülüş bıraktın bana
Sen dümdüz ettin her yeri
Çiçekleri kopardın
Kuşlarımı vurdun
İkonları kırdın
Yıktın mabedleri sen
Şimdi anladın mı
Giderken nasıl yaralı bir gülüş bıraktın bana
Giderken yaralı bir gülüş bıraktın bana
Anladın mı
Ellerinle büyüttüğün çocuk
Artık neden kötürüm ve neden yürüyemiyecek
Ve belki, belki de hiç gülmeyecek
Hiç gülmeyecek…

Bedirhan Gökçe