bugün kimse beni sevmiyor adında iğrenç bir ruh halindeyim, bu saçma depresyonları bırakıp sana gelsemmi?
bugün kimse beni sevmiyor adında iğrenç bir ruh halindeyim, bu saçma depresyonları bırakıp sana gelsemmi?
Her İnsan Kendisinin Tanrısıdır...
Bu aralar toparlanmak adına o kadar saçmalıyorum ki sonrasında pişman olup ne diyorum ben diye düşünürken biliyorum kendimi.
Her İnsan Kendisinin Tanrısıdır...
küf kokuyo nefesim, yitip giden bir hikayeden kalan enkaz gibiyim. Yaradan hissizleşmiş ve düşünceler içinde kaybolmuş bir ruhu üflemiş sanki bedenime. İsyan diyorlar bu söylediklerime. Hayır yanlış düşünüyorsunuz. Ben yarım kalmış bir uzviyetin sancısını çekiyorum. Gidenin ardına bıraktığı bir yıkıntıyı yürütüyorum yalnızca.
Her İnsan Kendisinin Tanrısıdır...
Renklerinden hiç pişmanlık duymayan, siyah beyaz bir adamım ben.
Eski şarkıları, kasveti, ve yağmuru çok seven..
Her İnsan Kendisinin Tanrısıdır...
çalışanlar ve aylaklar günün bir saatinde; gün doğmaya gece gitmeye hazırlanırken, sözleşmiş gibi buluşurlar. biri, dünün yorgunluğunu sırtlanmış gözünde uykusu işine giderken; diğeri, uykusunu sırtlanmış gözünde yorgunluğuyla evine döner. birbirinden tamamen bağımsız olan bu iki bağımlı, şaşırtıcı derecede birbirine benzer. hayat, kutuplarla yaptığı maskaralıklardan biriyle çıkagelmiştir. güçlü ve zaman tanımaz bir oyunbaz olarak, hepimize ‘nanik’ yapar.
Her İnsan Kendisinin Tanrısıdır...
Sanırım hayata geç kaldım yine sımsıkı sarılmaya değer hadi bakalım
Şu anda 1 kullanıcı bu konuyu görüntülüyor. (0 kayıtlı ve 1 misafir)