Cenâb-ı Hak buyuruyor:

“De ki: Ey kendi nefisleri aleyhine haddi aşan kullarım! Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü Allah bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok bağışlayan, çok esirgeyendir.” (Zümer, 53)


Rasûlullah (sav) buyurdular:

“Allah Teâlâ’nın yüz rahmeti vardır. Bunlardan birini insanlar, cinler, hayvanlar ve böcekler arasına indirmiştir. Onlar bu sebeple birbirlerini sever ve birbirlerine acırlar. Yabani hayvan yavrusuna bu sebeple şefkat gösterir. Allah, o doksan dokuz rahmeti kıyâmet günü kullarına merhamet etmek için yanında alıkoymuştur.” (Buhâri, Edeb 19; Müslim, Tevbe 17, 19)


Ebû Hüreyre (ra)’dan rivayet edildiğine göre Peygamber (sav), Allah Tebâreke ve Teâlâ’dan naklederek şöyle buyurmuştur:

Bir kul günah işledi de “Allahım, günâhımı bağışla” dedi mi, Allah Tebâreke Teâlâ:

“-Kulum bir günah işledi ve fakat günâhı bağışlayacak veya bu yüzden kendisini sorgulayacak bir Rabbi olduğunu bildi” der.

Sonra kul tekrar günâh işledi de “Rabbim, günâhımı bağışla” dedi mi Allah Tebâreke ve Teâlâ:

“-Kulum bir günah işledi ve fakat günahı bağışlayacak veya bu yüzden kendisini sorgulayacak bir Rabbi olduğunu bildi” der.

Sonra kul tekrar günah işledi de “Rabbim, günahımı bağışla” dedi mi Allah Tebâreke ve Teâlâ;

“-Kulum bir günah işledi ve fakat günahı bağışlayacak veya bu yüzden kendisini sorgulayacak bir Rabbi olduğunu bildi. Ben kulumu affettim, artık dilediğini yapsın” buyurur. (Buhâri, Tevhid 35; Müslim, Tevbe 29.)