Olur bazen.
Sebebsiz bir hüzün düşer içime.
Hıçkıra hıçkıra ağlarım,gecenin karanlık ve kabus dolu saatlerinde.
Gözlerim kan çanağına döner.
Bağırırım cayır cayır yanarken kalbim.
Teselli edemez hiç bir şey biliyorum.
Şifa niyetine atarım iki kadeh.
Göz yaşlarımı daha rahat yutkunabilmek için.
Sevmek ölümdür derim ve defalarca mırıldanırım bu şiiri karanlığın kulaklarına.
Kendimi terk ederim böyle gecelerde.
İstemsiz davranışlar sergilerim kendime karşı.
Ruhum acır.
Kalbim acır.
Ciğerlerim acır.
Ve ihaneti düşünürüm en çok bu kadar işkence arasında.
Gözlerini.
Sahte bakışlarını.
Ve yalanlarını.
Soğuk terler atarım.
Oysa içim cehennem.
İçim mahşer alanı.
İçim kıyamet.Sevdasına yenik düştüğüm yalancı bir dünya ve ben!Sahiplenmişliğim,
Kaybetmişliğim,
Aldanmışlığım.
Ve benim olmayana ben demişliğim!Ne kadar acı.
Ne kadar yıkıcı.İzin verse annem bir yere kıvırılıp öleceğim.
İntikam bana göre değil sevgilim diye bir not yazacağım kanattığın yaraların üstüne.