Roma döneminin ünlü düşünür ve devlet adamlarından Cicero, felsefeyi ölmeyi bilmektir diye tanımlar. Bu söz iki farklı şekilde yorumlanabilir. İlki varoluş ve teoloji açısından; ikincisi ise felsefe yapmayı anlatan bir metafor olarak.
Dogmatik görüşlere yakınlığıyla bilinen fakat daha sonraki dönemde agnostik anlayışa yönelen düşünürün, teolojik açıdan hakikatı öğrenmenin sadece ölmekle mümkün olacağına inandığını gösterir. Bu durum da aslında Cicero’nun ölümün varlığın sona ermesi olarak algılamadığının da bir kanıtıdır.
Cicero’nun, bu sözüyle aynı zamanda bir metafor ortaya koymakta olduğunu düşünebiliriz. Ona göre filozof, sunduğu tezin mutlaklığına hiçbir zaman inanmamalıdır, her zaman düşüncesi üzerinden diyalektik yapmalı, yanlış bir yolda olduğunu anladığında hakikat için yolundan vazgeçebilmelidir. Bu bağlamda da felsefe, mutlaklıkların, değişmez fikirlerin, teorilerin alanı değildir, düşüncelerin de yeri geldiğinde öldüğü, ölerek de daha da geliştiği, yenilenen bir disiplindir.