Konu: Uğultulu Kelimeler

Hayatımda öyle düşler gördüm ki aklımdan hiç çıkmadı, düşüncelerimi değiştirdi.
Bu düşler, tıpkı şarabın suya karışması gibi,
benim içimde dolaştı, dolaştı, zihnimin rengini değiştirdi.

Karanlıkların kapladığı yollarında kaybolmuşum.
Nefes almak güç,yaşamak anlamsız, sensizlik dipsiz bir uçurum. Bense uçurumundan aşağı ümitsizce düşüyorum.
Şimdi, benden çok uzaklardasın sevginin ve umudun bittiği yerde, senin bitip sensizliğin başladığı yerde.
Karanlıkta karalanıyor aydınlık yüzün, gitgide sen de yok oluyorsun yüreğinde.
Yüreğim bilmiyor ne hissettiğini. Elveda bile demeden çekip gidişinin sebebini soramıyor kimselere. Hasret rüzgarlarıyla ürperiyor içim, özlemin sel olup akıyor yüreğime.
Dudaklarım da bir mühür söyleyemiyorum soranlara gözyaşlarımın nedenini. Şimdi, sokaklarda esen başıboş rüzgarlar gibi sessiz ve durgunum.
Ah keşke o rüzgarların getirdiği sıkıntıyı hiç duymasam,h ep mutlu duygularla dolaşsam, kalbimin üzerindeki ağırlığı alıp götürse şu rüzgarlar.
Hafiflesem.
Acıyla çarpmasa yüreğim,ayrılığın acısı kalbime vurmasa, gözlerim yaşlarla dolmasa... Mutluluğum, göç eden bir kırlangıcın kanadında çok uzaklara gitti.
Dönmesini bekleyemeyecek kadar yorgunum. Eğer bir gün dönerse tek umudum, gerçekten sevenlere miras kalsın mutluluğum...

Gözlerinde kaybolmak isterken bir iki saniyeden fazla göz göze gelemiyor,bakışlarını kaçırmak zorunda kalıyorsun.Her zaman gördüğün ellerini her zamankinden daha fazla özlüyor,hiç unutmadığın gözlerini her görüşünde yeniden hatırlıyorsun.Onunla yürüdüğün yollardan onsuz geçerken bastığın taşlar içine batıyor sanki.O an ne yaptığını deli gibi merak ediyorsun ama bu düşüncenden hızla kurtulmaya çalışıyorsun.Çünkü onu o kadar merak etmeye hakkın yok!Sınırlarla çizilmiş hayeller kuruyorsun.O sınırın kapılarına çarpıp çarpıp geri dönüyorsun.Kendi yazdığını kendin siliyorsun her sefer.Suda bile nefes alabiliyorken karada boğuluyorsun.Bir yanını toparlamaya çalışırken,diğer yanını ziyan ediyorsun.Sınırları olan hayaller o hayali kuranları gülümsetir sadece...Ama asla mutlu etmez!Ne kadar da acımasız bir masaldı,içinde senin olmadığın başka hayata ait birini sevmek.Ona bakıyor kendine Seni Seviyorum diyorsun.Hiçbir yanınla uzlaşamıyorsun.Aklın başka söylerken kalbin başka atıyor.Ona ait kuytuların yalnızlığını çekmek ne zordu.Bir imkansızın parçası olmak...En konuşmak gereken yerde susmak..Elindeki tek varlığın olan yokluğuna sığınmak.Onsuz olup yalnız olamamak..Hep gitmeyi düşünüp,gözlerine takılıp takılıp düşmek..

Haydi gel yoksa kaybolacağım karanlıklarda..
Belki sisli bir kış gecesi belki hüzünlü bir sonbahar akşamı..
Cesedimi bulacaklar çamurlar arasında..
Gelip sana haber verecekler inanmayacaksın..
Bir elinde resmin diğerinde silahı vardı diyecekler şaşıracaksın..
Sonra koşup geleceksin bana cesedimi görünce taş kesileceksin..
Affet beni affet diye ağlayacaksın seni çoktan affettiğimi bilmeyeceksin..
ve sonra eğilip sarılacaksın soğuk vücuduma..
ve işte o an bir fısıltı duyacaksın dudaklarımdan..
ELVEDA..

Sesim çıkmıyor artık anlaşılmıyorum...
sevilmiyorum artık dünya aleminde...
yalnızlıkla kavrulan yürek acıtan dramım ben
serap' ım ben yanıltan insanları...
hayal' im ben ağlatan aşıkları....
bir düş' üm ben kabusa döndüren serüven...
duygulardan öteye giden yol...
soyut kavramların içinde kaybolann varlık...
damla damla yağan yağmurun bir tanesiyim ben...
esen rüzgarların uçurduğu çaresizlik içinde kıvrılan..
gök gürültüsünden korkan mazlum bir çocuğum ben...
sesimi duyurmaya çalışan.
SESSİZ ÇIĞLIĞIM BEN....

Sensiz bir hayata alıştım da senin bensiz bir hayata alışman zoruma gidiyor.
Gel ve yeniden başla bana! Yoksa bitirecekler beni.
Gel aşkımdan öp beni!diye haykırmak istiyorum.
Ama nutkum tutuluyor.Bunda da bir hayır vardır diyorum.
Hayra yorduğum hiçbir şeyden hayır gelmiyor.

Kadın hep toplar !!
Sabah kalktığında önce şöyle bir etrafı toplar.
Sonra bir başına hazırladığı
kahvaltı sofrasına tek tek çağırıp
ev halkını toplar.
Tabi birde karınları doyduktan sonra
çil yavrusu gibi ortalıktan
ev halkının geride bıraktığı sofrayı toplar
Herkes gider o evi toplar,
sonra aynanın karşısına geçip
işten güçten helak olmuş saçını toplar.
Çayını demler, kekini yapar
ve sevdiği arkadaşlarını bir araya toplar.
Mahallede bir günde ne olmuş ne bitmişse
bilirkişiden bayağı bir bilgi toplar
Çocukların yaptığı yanlışları
babaya duyurmadan derleyip toplar
Bazen de duygusallaşır
öpüp koklamak için evlatlarını
kanadının altına toplar.
Çoğu zaman dalar uzaklara,
eskiyi düşünür;
geçmişi ve hala geçmemiş olan yaralarını,
acılarını toplar.
Ne olursa olsun güçlü olmak zorundadır,
ne kadar üzülse de ağlasa da
en sonunda da kırılan kalbini yine kendisi toplar..!

Bir güzellik yap kendine...

Sadece sahip olduklarını düşün..!

Olamadıkların üzülsün senin olamadıklarına...

Keşkeleri hiç düşünme..!

Mutlu ol SEÇİMLERİNLE!...

Bırak "KEŞKELER" üzülsün senin seçimlerine...

Kulaklarından çıkmasın aşk uğultusu..

Her yeni günü "senin günün" ilan et !...

Bırak "DÜNLER" üzülsün...

Bazen mücadele etmek de zordur,mücadele etmek isteyip edememek de..
Benim hikayem,mücadele edince mutsuz sonla bitecek;
Vazgeçince sevdiğime daha az mutsuzluk vermiş olacağım çünkü.