Keynezyen iktisat, 1970’li yıllarda iki nedenden dolayı gözden düşmüştür. İlki, işsizliğin artması ve onu ortadan kaldırmak için uygulanan politikaların enflasyona yol açması. Keynezyen yaklaşım, ekonominin arz yönüne çok az vurgu yapıyordu.

Diğer yandan Keynezyen İktisat, mikro iktisadı göz ardı ediyordu. Yeni Keynezyenler, Keynezyen analize mikro temeller oluşturmak için uğraşmışlardır. Histeriz etkisine inanırlar. Menü maliyetleri ve koordinasyon sorunları ile fiyat, ücret rijiditeleri ile ilgilenmişlerdir.


Gregory Mankiw, A. Blinder, J. Yelen, D. Romer, O. Blanchard, Robert Gordon,
J. Stiglitz ve Fischer en önemli temsilcileridir.

İlgi alanları;

– Piyasa başarısızlıklarına inanırlar.
– Monopollü rekabet önemlidir.
– Asimetrik bilgi
– Ters seçim
– Ahlaki tehlike
– Dışsallıklar
– Menü Maliyetleri ve
– Histeriz hipotezine inanırlar.

Histeriz (Hyteresis): Ekonomide dışsal bir şokla dengeden uzaklaşan göstergelerin tekrar eski düzeyinde dengeye gelmemesi
SONUÇ: Keynezyen iktisat, eksik istihdam, asimetrik bilgi, belirsizlik, fiyat ve ücretlerin yapışkanlığı konularına eğilmiştir.

* Geleneksel Keynezyen iktisat 1960’lı yıllara kadar hüküm sürmüş. Ancak işsizlik ve enflasyonun aynı anda görülmesi bu ekolü gözden düşürmüştür. Keynes de para önemli, para politikası etkisiz maliye politikası ise etkilidir. Monetaristlerde para politikası etkilidir.