Hayat doğduğumuz anda başlar, öldüğümüz anda biter. Ama bu kendi hayatımızdır. Onun zaman bakımından değeri, evrenin ömrü yanında bir anlık nefes alıp verme değil midir?
Bir kibrit şûlesi ne kadar süre yanıyorsa, ömrümüz de sonsuzluk kervanı içinde o kadar kısa sürer.
Ömrümüz bu kadar kısa sürdüğüne göre onu hem kendimize, hem ailemize, hem de milletimize ve insanlığa faydalı olacak biçimde değerlendirmek zorundayız. Bu dünyadan ayrılırken bir kibrit şûlesi aydınlığında ve süresinde faydalı ve verimli ne yapabildiysek onun değeri ölçüsünde anlayacağız demektir.
Bu bakımdan hayat, başkalarının malında ve ırzında gözü ihtiras sahibi insanlar için zararrlı bir nefis muhasebesi olurken, çalışkan ve erdemli insanlar için bir mutluluk kaynağı haline gelir.
Hayatımızın kısalığı, çalışma gücümüzü artıran bir etken olmalıdır.