Konu: belinda'ca

Kâğıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
Aşk diyorsunuz,
Limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!

İnsanlar aradığında gelmezler,
aramadığında keşke beni çağırsaydın derler.

"acıdan sızlarken burnumuzun direği
morarmış çarşaflarımızı bayrak diye asardık
dokunsalar dağılırdı iyi pişmiş kurabiyeler gibi kalbimiz
kıtırdı ve çıtırdı"

Tehlikeli sayılmam artık. Kalbimin kalın kitabının arasında kuruttum. Onu orada. Beş parmaklı bir çınar yaprağı gibi unuttum.

içimde sanki hep aynı şarkıyı çalan bir laterna:
cancağızım basma perdeme bir çiçek de sen olsaydın.

Ruhumu gömdüğüm yer hala belli.
Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.

Masmavi gökyüzünde süzülen beyaz güvercinleri takip ediyorum şu kısacık ömrümde.
Diyorum ki: “Hayat kısa kuşlar uçuyor.”

Çoğu zaman üç beş kişi için yazdığımızı sanırız, onIar bizi okumazIar.
AsıI sesIendikIerimiz, hiçbir zaman tanımayacağımız, başka üç beş kişidir.

Gecelerim öğüt vermiyor.
Gecelerim uyanık görülen bir düş gibi
seni düşünüyor.

Rüyaları ya da kabusları asla resmetmedim.
Resmettiklerim benim kendi gerçeklerimdi.