Kent toplumsal grupları, sayısal ve işlevsel özellikleri bakımından kırsal alandaki toplumsal gruplara göre önemli derecede farklılaşmıştır. Çeşitli ekonomik, siyasal ve toplumsal işlevleri gerçekleştiren birçok resmi ya da resmi olmayan, kendiliğinden kurulmuş, birincil ilişkilerin gerçekleştiği küçük toplumsal gruplar da kent toplumsal yapısında oldukça yoğundur.

Kentsel
sorunlar, bireyin kalabalıklar içinde kendini yalnız hissetmesine ve birincil grupların kent yaşantısında gittikçe artmasına yol açmıştır.
Kentte yaşayan birey yalnızca aile, akraba, arkadaş gibi sınırlı birincil gruplar içinde yer almaz. Bireyler birincil ilişkileri farklı ortamlarda da geliştirmeye çalışır. Örneğin; vakıflar ve dernekler birincil ilişkilerin geliştirildiği önemli gruplardır.

Büyük kentlerde yaşayanlar, geldikleri köy ya da kasabadaki ilişkileri yaşatmaya çalışan, yardımlaşma ve dayanışmayı arttırıcı köy ya da kasaba dernekleri kurmuşlardır. Bu tür derneklerle bireyler kent yaşantısının sorunlarını daha kolay çözmeye çalışırlar.

Kentte yoğun iş bölümü, özel ve resmi birçok kuruluşun ve örgütlerin varlığı, işlerin planlı bir şekilde yürümesi zorunluluğu ikincil ilişkileri gerektirmektedir.
Bu tür ilişkilerde önemli olan, grupta işlerin yazılı kurallar çerçevesinde, planlı bir
şekilde, belirlenen roller aracılığıyla gerçekleştirilmesinin zorunlu olmasıdır.

Kısaca Kent Toplumunun Temel Özellikleri:

*Ticaret, sanayi ve hizmet sektörleri ekonomik yaşamda egemendir.

*Yaşamda değişim oldukça hızlıdır. Buna karşın hukuk kuralları toplum yaşamını düzenler.

*Heterojen (grup üyelerinin özellikler bakımından birbirinden farklılaştığı) ve organik dayanışmalı bir yapı vardır.

*Eğitimle meslekte uzmanlaşma yaygındır.