Konu: Afilli meczup

Sagopa Kajmer de 5 yıl önce “Odamın hayaletisin, sessizliğine aşığım!” Diyordu. Şimdi “Hayaletlerin de öldüğünü gördüm. Hayal et artık! Odamdan çıktım. Şimdi ise evimi yıktım…” diyor. Bazen ölmek somut değildir.

içine attığın her şeyin dövüştüğü illegal arenaya, göğüs kafesi denir.

Kursağımda kalan söyleyemediklerimi, yaşayamadıklarımı belli etmeyeyim derken dışarıdan bambaşka biri gibi görünür oldum. Hırçın ve olabildiğince uzak. Yanıma kimseyi yaklaştırmıyorum çünkü en çok kendime güvenmiyorum. Taşıdıklarımın ağırlığıyla onları da incitirim diye.

Gidiyorsan mesela, Yeni umutlar verme bana, iyilik dileklerini boş ver, Bir cam parçası ver bana, bir kaç toplu iğne ver, Hayatla bağlarımızı keselim, Kurduğumuz hayallerdeki balonları patlatalım, Bana hatıra bırakma, sert bir cisim bırak bana, Kıralım birbirimizi, parçalandığımız kadar mesafe koy aramıza… Gidiyorsan mesela, Fotoğrafları al, silahı bırak bana, Aklıma gelişini vuralım… Gidiyorsan mesela, Suyu kes, ateşimizi söndürme, Anıları yakmayalım, arkanda bıraktığın izleri yakalım… Gidiyorsan mesela, Bana acı şeyler ver, Arkandan güleceğim saçmalıklar yapma, ağlat beni, İyi ki değil, keşke dememi sağla, Mutlulukları bırak, bana pişmanlıkları ver. Gidiyorsan mesela, hani nasıl derler? S…ir git ulan! Başka bir yağmur damlası bul seni yarınlara taşıyacak…..

Beni iyi hissettiren şeyden hiç kalmadı.

Şarap sevmezdim ben eskiden bu kadar, bu kadar uyanık kalmazdım geceleri, vazgeçmezdim.


Yani


yığın yığın küfür işte


boşverelim.

Hayatımı her an her anlamıyla değiştirebilirim. Beni mutsuz eden herkes ile konuşmayı kesebilirim veya hiç sevmediğim insanlar ile çok sıkı dost olabilirim. Saçlarımı dibine kadar kestirebilirim ya da deli gibi yemek yiyip kilo alabilirim. Hiçbir şey beni durduramaz fakat bütün dünya benim elimde olmasına rağmen ben hiçbir şey yapmıyorum Gamzıslığın dibindeyim.

Hayallerim daima ölür gerçeklerim dirilirken zihnimde aynı ortamda yaşayamazlar bilirim.

Her şeyin yarım kalmasına o kadar alıştık ki, son diye bir düşünce geçmiyor insanın aklından. Bitti değil, yarım kaldı denilmeli aslında.