Nesnel Düşüncecilik Nedir?

İnsandan bağımsız saltık bir düşüncenin ya da ruhsal ilkenin varlığını ve önceliğini ileri süren düşüncecilik anlayışı. Varlığın kaynağını insansal ruha indirgeyen ve özdeği düşüncenin ürünü sayan ‘öznel düşüncecilik’ deyimi karşılığında kullanılır.

Genel olarak ruhu temel sayan ve ona özdeğe göre öncelik tanıyan ‘düşüncecilik’ akımının bir biçimi olan bu anlayış tarihsel süreçte çeşitli aşamalardan geçmiştir. Hintlilerin Vedanta’sı, Çinlilerin Konfüçyüsçülüğü, antikçağ Yunanlılarının Megaralıları, Platonculuğu ve Yeniplatonculuğu;Hıristiyan skolastiğin Augustinusçluğu ve Tomacılığı, Alman idealizminin Kantçılığı, Schellingciliği ve Hegelciliği, çağımızın mızmız felsefelerinden kişilikçilik, yeni Tomacılık vb. nesnel düşünceci öğretilerdir.

İdealist dünya görüşü, en yaygın biçimiyle, özdeksel (maddesel) olmayan ruhu ya da tanrıyı dinsel nitelikli öğretilerle ileri sürmüştür. Bilim bütün bu varsayımların gerçekdışı olduğunu kesinlikle göstermiştir.

Nesnel düşüncecilik deyimi; dinsel nitelikli öğretilerden daha soyut bir görünüşe bürünen, gerçekdışı ve bilimdışı olmakta farksız bulunmakla beraber, açıkça tanrılık varsayımı dile getirmeden evrenin temelinde ruhsal bir özün evrenden önceliğini ileri süren felsefesel öğretileri adlandırır.