Sonra dayanamıyorsun.. Hayatındaki her şeyin kötüye gittiğini hissediyorsun.. Her şeyi içine atmaktan yavaş yavaş tükendiğini hissediyorsun.. Belki sigaraya sarıyorsun, belki içki, belki başka bir şey.. Seni çok iyi anlıyorum diyen herkesin seni anlamadığını görüyorsun.. En yakınındakinden uzaklaşıyorsun.. Herkesten gizlesen de saklasan da tükeniyorsun.. Dışarıya verdiğin ''ben iyiyim'' imajı içini yiyip bitiriyor.. Biri gelse ve tam anlamıyla yanında olsa düzeliceksin gibi geliyor.. Ama bu konuda o kadar yenilgiye uğradınki bir tarafın hep ''kimseye değer verme'' diyor.. Çünkü biliyor; değer vermekte sorun yok ama aynı değeri göremeyince başlıyor asıl sorunlar.. Asıl sorunlar gelince asıl acıları da tatmaya başlıyorsun.. Ne giden geri geliyor, ne kalan değerini biliyor.. Hayat devam ediyor..Sen sadece günden güne hissizleşiyorsun..
Bir dubLe Huzur istiyorum..
Mükemmel bir insan değilim, olmayı da düşünmüyorum. Hatalarım var ama onlara rağmen sevilebilirim. Beni hatalarımla sev demiyorum. Hatalarımdan bahset bana ve beraber düzeltelim. Sonra istersen seversin. İstemezsen sen bilirsin. Böylesi daha samimi sanki, böylesi daha gerçek.Kimsenin beni anlamasını beklemiyorum ben de kimseyi anlamak istemiyorum zaten… Cümleler yazıyorum içinde sen olan ama senin haberin olmayan. Yazdığım tüm cümlelerin yerini bir başka cümle de doldurabilir. Peki ilk aşkın yerini kim doldurabilir? Seni içimden seviyorum, beni içinden sev.
Ci sei noluyor selam falan mı
Hangi dilde
İtalyanca
Masallah masallah
Şu anda 1 kullanıcı bu konuyu görüntülüyor. (0 kayıtlı ve 1 misafir)