Bir cümle yazabilirdin fırtınalara dair.
Bir bilsen nasıl da çatırdıyor içim.
Yazın üşümek daha zor sevgilim.
Bir görsen nasıl da parçalanmış mevsimlerim.
Biliyormusun,doğmasın diye güneş uyumuyorum.
Gecelerim çok karanlık.
Uyku tutmuyor diye anti deprasanlara maruz kalıyorum.
Seni düşünmemin yasak olduğunu söylüyorlar bana.
Karanlık odamın bir köşesinde bırakılıp,terk ediliyorum.
Bin bir parçaya bölümüş gibi hissediyorum kendimi.
Nefes almaktan daha çok,seni düşünüyorum.
Sen gözlerimden dudaklarıma düşen ilk yaşımsın.
Bileklerimden avuçlarıma dökülen ilk kanımsın.
Sen benim tek inancımsın.
Şimdi gelsen,
karanlığım aydınlığa kavuşur.
Saçların ellerime.
Gözlerim gözlerine.
Dön artık!
Yaşlandırıyor beni ilaçlar.
Her geçen gün biraz daha eksiliyor umutlar.
Ele avuca sığmıyor acılar.
Dön artık!
Ölürsem sevgilim,üzülme buna...