Düşününce içinden çıkılmaz bir hal alıyor her şey. Kendime bile tahammül edemiyorum şu sıralar. Korkuyorum, tutacak bir el, sığınacak bir omuz arıyorum. Çaldığı bütün kapılar teker teker yüzüne kapanan bir kızım , kimse tam olarak ne hissettiğimi bilmiyor ve de anlamak istemiyor. Canım yanıyor lan, biriniz de anlayın artık. Yorgunluğumu tarif edecek bir kelime yok, içimde olan biteni bir ben biliyorum. Ne diye anlatıyorum ki bunları, herkes kendi derdinde. Kim kimi ne yapsın? Düşünmek istemiyorum, hatırlamak, anmak veya üzülmek… Hiçbirini istemiyorum. Çünkü hiçbir şey yorgun bir akşam üzeri, nerede, nasıl olduğunu bile bilmediğin birini düşünüp iç çekmek kadar acı olamaz. Ben bu ağırlığı artık taşıyamıyorum. İster korkar olduğumu, ister senden vazgeçmiş olabileceğimi, istersen de seni hiç sevmediğimi falan düşün.
Bir daha sana inanacağımı mı? Asla düşünme.
affetmeyeceğim. öyle bir kazıdım ki içime, zaman makinesi yapacak olsanız dahi affetmeyeceğim. unutkan hafızama defalarca kazımama rağmen silinmeyen izler bıraktığınız için asla affetmeyeceğim. bir zamanlar heyecandan on bin kere döndüğüm yere şimdi beni büyük bir hissizlikle oturttuğunuz için affetmeyeceğim. gülümseyerek hayallere kapıldığım parkın bankında yoldan geçen hiçbir insana aldırış etmeden ağlamak zorunda bıraktığınız için affetmeyeceğim. sözlerimi pek tutamadım ama bugün bir istisna yapacağım. size söz veriyorum ki affetmeyeceğim.
Ağlasam Geçermi ???
Şu anda 1 kullanıcı bu konuyu görüntülüyor. (0 kayıtlı ve 1 misafir)
Yetkileriniz
Alıntı ile Cevapla
