Hem ilkin olmuşken, hemde sonun olacagımı söylerdin.
Belki ne ben senin ilkin oldum, nede sonun olabilecegim.
Ama sen benim hem ilk, hem son yaramsın.
Ömrümden ömür alansın.
Belki yalnızsın hala, belki bir başkasındasın
Onada ilkimsin, sonum olarak kalacasın diyorsundur.
Onunda gözlerine baktıgında seni hiç bırakmıcam diyosundur..
Belkii sende hala...
Evet ilk yaram, unutmadım seni.
Senin açtıgın yarayı kapatamadım, yada bir başkasıyla dolduramadım.
Sensizlik içimi yaktı ama kimse anlamadı..
Sen haklıydın, sen gittiginde kimsesizleşecegimi söylerdin.
Çok haklıydın yaram, sen gittin ve ben kimsesizleştim.
Açtıgın yaralarla tek başıma savaştım.
Ne o kardeş sandıklarım, ne bir başkası beni anlamadı, yada anlamak istemediler.
Sen şimdi keyfince takılırken, bense her dakka bana dönme ümidiyle avutuyordum kendimi.
Evet ilk ve son yaram, ilk ve son sevdigim.
Hayat zormuş dedigin gibi bunu tek başıma kaldıgımda anladım.
Belki hayat zordu, ama sensizlikle daha çok zorlaştı bana hayat.
Yapamazdın değil mi bensiz, şimdi bensiz okadar mutlusunki.
Ama belki sende hala ...
Boş hayaller kurdugumu söylerdin hep.
Peki şimdi yanındakinede aynısını söylüyormusun ?
Yoksa, yoksa oturup hayallerine eşlik mi ediyorsun ?
Evet ilk ve son yaram, ben hep boş hayaller kurdum
Çünkü sen, o hayalleri dolduramayacak kadar uzaktın bana..