Gözlerinden süzülürken o yaralı herkezten sakladığın gözyaşların, öle bi duygu basarki içini kimseye anlatmaya gücün yetmez, o çok sevidğin sigaranı vücudunun derinliklerine çekerken ağır ağır o an bitsin de her şey kurtulim dersin… ağlamaya gücün yetmez aslında, ama süzülürken gözlerinden yavaş yavaş o yaşlar, öyle bir actırki yanaklarını yalvarırsın artık Allah’a ama bir taraftan da isyan edersin her şeye parçalarsın kendini kaybedicek hiç bir şeyin yok aslında ama başka çarede yok ağlamaktan başka. etrafındakiler öğütler verirken sana kalkıp gidesin gelir uzaklara aslında çevrendekilerin hiçbir faydası yok öğüt vermkten başka “ seni anlıyorum bende yaşadım bunları “ derler aslında gölge sadece gölge yaparlar göz yaşın yaralırdır öyle bir sızlatırki içini gidesin gelir dünyanın bir ucuna… yapmazsın ama, yapamazsın işte, onu bırakıp gidemezsin, onsuz bir adım bile atamazken... o çoktan seni bırakmıştır terk edip gitmiştir... hayatta kayıp edicek neyin varki artık...
sevginmi? o çoktan terketti aşkımı? onla beraber gitti... umud mu? hiç gemedi ki dostmu? neye faydası var ailemi? çoktan sildiler. eee...
kaybediceni kaybetmessin ki sen çoktan etrafındakilerin neye faydası var ki, ağlama deseler ağlamıcakmısın unut deseler unutucak mısın ki... unutsan bile neye yararki umud geri döncek mi? aşkı tekrar bulabilecek misin? hayatında bir kere aşık olursun ben onu çok tan kulandım değmeyecek biri uğruna döktüm göz yaşlarımı ben bu haytta çok kaybettim...