Ulan kendim! Yine mi uyumadýn sen ? Nasýlda gecenin rengi yerleþmiþ göz torbalarýna. Þimdi gidip uyuþtururacaksýn kendini deðil mi ? Duman ciðerlerine yapýþtýkca unutacaksýn akþamdan kalma mutluluk hayallerini. Biliyorum düþünmek can düþmanýn, düþünmemek için peþ peþe yutacaksýn içinde patlayan þeker’leri.
B/ayýlana kadar içeceksin bir köþede, utanmadan aðlarsýnda sen þimdi.
Ulan kendim sen adam olmayacaksýn deðil mi ? Acýn götüyle kýyamet koparacak güçteymiþ kime ne, senden baþka kim farkedecek öldüðünü sanki !
Nursen YILDIRIM