"Eðer birgün seninle karþýlasacaðýmýz söyleseydi birileri, hatasýz beklerdim seni.
Diðerlerinden soyutlamadan kendimi,
Ötekileþmeden,
Küfür etmeden,
Hiç aþýk olmadan ve sarhoþ.
... Üstelik seviþmeden.

Beklerdim.
Yemin ederim.

Eðer bir gün beni affedersen, senin deðil sen olmaya gelirim. Sýyrýlýrým kimliðimden ve her kimsen özüm bellerim.

Hadi bir kez daha vur yüzüme sevgilim;
Hiç bir þeyin olamayacaðýmý senin."


Beni kýracaðýný biliyordum,
Bu yüzden bayramlýklarýný giymiþ çocuk gibi koþarak geliyordum sana,
Beni incitecektin,
Beni aldatacak,
Beni aðlatacak,
Beni terkedecek,
Beni unutacak...
Biliyordum.

Tüm bunlar beni mahvedecekti,
Kahrolacak,
Yarý çýplak yollara düþecektim,
Kendimden nefret edecek, insanlardan nefret edecek, kuþlardan, bahardan, annemden nefret edecektim.
Þiirler yazacaktým...

Belki intiharda ederdim sonra.
Sonra gökyüzü olur serilirdim üzerine.
Bir umuttu !

Bu yüzden kahkalarla geldim sana, elimde yüreðimle.
Ve uzattým,
Biliyordum düþlerin kadar pisti ellerin.
Aldýrmadým.


Zaten neden sevilirdim ki ben ?
Kirpiklerini okþuyorsam,
Dudak kývrýmlarýný ezberleme telaþýyla firar ediyorsam uykulardan,
Kokunu vatan belliyorsam,
Adýný din ilan ediyor,
Gülüþünü cennet sayýyorsam,
Sesini duyduðum anlarda aklýmý kaybediyor,
Ellerin kolonya dökülmüþ perde gibi tutuþturuyorsa tenimi,
Bir saniye daha uzasýn diye kollarýndayken gece yalvar yakar aðlýyorsam...

Zaten neden sevilirdim ki ben ?
Tapar gibi seviyorsam...


Nursen Yýldýrým