Konu: Nursen YILDIRIM ŞiirLeri

Ulan kendim! Yine mi uyumadın sen ? Nasılda gecenin rengi yerleşmiş göz torbalarına. Şimdi gidip uyuştururacaksın kendini değil mi ? Duman ciğerlerine yapıştıkca unutacaksın akşamdan kalma mutluluk hayallerini. Biliyorum düşünmek can düşmanın, düşünmemek için peş peşe yutacaksın içinde patlayan şeker’leri.
B/ayılana kadar içeceksin bir köşede, utanmadan ağlarsında sen şimdi.
Ulan kendim sen adam olmayacaksın değil mi ? Acın götüyle kıyamet koparacak güçteymiş kime ne, senden başka kim farkedecek öldüğünü sanki !

Nursen YILDIRIM

Merhaba,
Bugün size dua ederek uyandım. Sarhoştum ne olur kusuruma bakmayın..
Yağmur da yağıyor hüzünlüyüm biraz,
Üstelik sizi çok özledim.
Tanışmıyoruz sanmayın !
...Oğlunuzun birinci dereceden sevmediğiyim.

Şimdi izin verin size borcumu ödeyeyim,
Sizi günahkar ilan edeyim..
Belki küfür de ederim.
Beni anlayın,
Çok incindim yemin ederim..

"Hayır düşman değiliz üzülmeyin. Ben bir serçeyim ve gözyaşımı avuçlarınıza damlatmak istedim."


Eğer beni dinliyorsanız, bana biraz ondan bahsedin,
Benden hiç bahsetmediğinden bahsedin,
Onunla uyumayı anlatın sonra..
Sonra..
Allah aşkına azrailimi o ufacık karnınıza nasıl sığdırdığınızı da söyleyin.

Bende işlediğimiz günahları anlatacağım size,
Biz günah işledik biraz.
Aslında her zaman günah işledik.
Günahı sevdik. Ben onu da sevdim biliyor musunuz "sevilmek için çok geç'tim" yolundan.
Beceremedim..
Sevdiği kadar tenimi, sevdiremedim kendimi..
Bir günah daha işledim
İşlettim !

Özür dilerim..

Biraz sarhoştum,
Biraz aşık.

Nasıl da unutmuşum sizin cennetlik olduğunuzu, öperken oğlunuzu. Affedin.

Nursen yıldırım

Bilmiyorum diyorum baba, adını sorduklarında.
Adın çünkü günah gibi takılıyor gırtlağıma.

Gittiğin yeri bilseydim eğer,
Kargaların gagalarına asardım piçliğimi takardın hiçliğinin boynuna.
...
Ve nefretlerimi baba,
Ve tutmasını bilmediğim balıkları da..
Çikolatalarımı baba,
Hiç bir akşam senin cebine saklamamış olduklarını.

Baba !
Çocukluğumun ****** olmuşluğunu yazardım.
Bir resim çizerdim belki,
Karanlık olurdu yıllarım, elimdeki bıçak tam alnının ortasında,
Bakışların yalvarmanın doruğunda.
Ve ben acımazlığın en koyusunda..

Baba !
Yollardım seni, beni bıraktığın yere.
Savunmasız kaldığım, arkamda bir dağ aradığım,
En sonunda,
Ar damarımı ellerimle çatlattığım.
O huzursuz sabahlara..

Baba !
Benimle savaşma.
Fena bağımlığım acıya..

Baba !
Şimdi nerde görseler beni, namussuzluğundan tanırlar seni inan bana..
Beni kızdırma.

Haketmemişliğin var beni,
Ve haketmemişliğim bu kör olası geceleri.
Sensizliği,
Her baba dendiğinde gözlerime kaçan tozu,
Dudaklarımda ki tuzlu suyu..
Daha sayarım bitmez,
Üşürken ben her gece, ve gözlerim sımsıkı..
Şimşekler patlarken beynimde,
Ve yağmur odamın camını zorlarmış gibiyken her seferinde,
Üzerimi örtecek bir adam !
Koynuma serilecek bir güven,
Saçlarımı okşayacak bir huzur..
Bir de hak etmemişliğim işte..
Ve bir de hak etmedim bile diyemediğim kimsesizliğim.

Düşmanlığımız var bizim.
Ve benim seni kirletmek için sevişmem gereken bir düzine serseri sevgilim.

Eğer birgün okursan baba,
Bu sana son şiirim.
Sokak ağzımla adam bile olamayışını dövdüğüm,
Ve senin,
Üzerime yürür gibi bile bakamayan acizliğini armağan ettiğim.
Birgün okursan eğer,
Kendini salondaki tavana asmış olmanı tebrik olarak kabul edebilirim.
Şimdiden çok teşekkür ederim.
Nursen YILDIRIM

Çok severim ben.
Hep severim..
Ömrümden katarım bakışlarında huzur bulduğum adamın ömrüne..
Yanan bir ev kadar sıcak öperim..

...Başka severim ben.
Başkalarışırım severken..
Uyuyuşunu izlerim, uyanışını..
Günlerce sarılabilirim kollarında kalbimin sarsıldığı sevgiliye.
Adım bastığı kaldırımları kıskanırım.
Dokunduğu kap kollarını imha edesim gelir.
Kızarım saçlarını okyaşayarak esen rüzgara..
Delirmem ama, pek aklım başımda olmaz severken ya sesindedir sevilenin ya gülüşünde.

Kirletmem hisselerimi.
Sevimeyi işemek kadar basiteşleştirmem. Herkes gibi sevmem ben, herkes gibi sevişmem..
Aşık tenime dokunan elleri kutlaşsın isterim.
Cami avlusuna bırakılan bir piç gibi terketmem duygularımı.
Sığdıramam aşkı beyaz çarşafların gölgesine.

Hani yağmur olsam kurak kalır tüm Dünya ihanet etmem, düşmem başka bir yüze.

İnanır gibi severim ben..
Dua eder gibi..

Giden sevilenin ardından yeni sevmem, yine severim.
Gidişini severim..
Ayak seslerinin beni paramparça etmesini severim..
Kırmasını severim gidişlerinin yüreğimi.
Ağlasın isterim gözlerim, yaşlarım o'nu kollayan, koruyan, farklı kılan bir dua gibi yazılır omuzlarına.
Umutlanmayı severim peşi sıra, geleceği anın hayaliyle.
Hiç gelmez belki,
Olsun gelmeyişini de severim ben.

İçim ağrır bazen.
Dedim ya çok severim ben, çok intihar etmek gibi birşey bu.
Ölmeyeceğimi bile bile hemde

Bileklerim sızlar,
Uyuşur hücrelerim..
Sonra organlarım infilak eder kendini, ruh olurum..
Olsun ruhum yeter sevmeye benim.
Yine severim.
Çok severim.
Hep severim.
Başka severim..
Nursen Yıldırım

Gidiyorsun öyle mi ? Uğurlar olsun öyleyse. Ceplerin uğurla dolsun.
Yalvarırım kavgasız, kansız olsun bu gidiş. Açık olsun sana tüm yollar, en çıkmaz sokaklar.

Bakma öyle, suskunluklarımla oynaşır benim isyanlarım. Ağlamam ben duyulur diye, duyulursa yerim bulunur diye.
Çocukken öğrendim çare bulunmaz ölenle gidene. Ama unutulmaz ölenle ...giden yine de.
Git hadi unutmam seni de.

Bakma öyle iyi hal değil bendeki..

Dur dinle;

Küçüktüm ben adı baba olan bir adam bir tekmeyle sıçrattı en tatlı uykumdan beni bir gece.
Annemi halıya yatırdı. Canı acıyormuydu bilmem çok vuruyordu.
Doğruldu, saçlarıma baktığım aynayı yumrukladı. Esmer eli Kırmızıya boyandı aynı elle bir ayna parçasını kavradı. Annem bir çığlık patlattı o güzel sesiyle. "GİT" dedi. Birdaha hiç konuşmadı.
Halıyı sorma kıpkırmızı ağladı.
Ben komidinin köşesine kıvrılmış izliyordum çıt çıkartmadan. Ayağa kalktı adam çarptı kapıyı hızlıca rüzgarı yüzümü okşadı gitti.

O günden beri ağlamam ben duyulur, duyulursa yerim bulunur DİYE..
O günden beri susuşuma gizlenir isyanım, öfkem.
O gün öğrendm ki ne öleni diriltebilirim, ne dur diyebilirim gidene.
Korksamda hiç belli etmem.
Ve kırmızıyı sevmem, aynalar kadar hemde.
Şimdi ne olur tek bir kelimeden fazlasını bekleme benden. GİT...
Unutmam inan, git sen !
O çığlık gibi, o tekme, o adam gibi, annem gibi. Unutmadığım gibi öleni ve gideni...
O sıçrayış, o ayna, o esmer el gibi.

Git sen. Ne olur kırmızısız olsun.
Ve Ne olur lanetle hatırlanan adam gibi çarma kapıyı.. Git hadi çıkayım şu kıvrıldığım kuytu yerden. Uğurlar olsun kansız, kavgasız gidişine..
Helal olsun ömrüm, çığlıksız, tekmesiz, rüzgarrsız gidişine..
Nursen Yıldırım

"Şimdi bende nerede kimi görsem seni anlatıyorum"

Sana benzesinler istiyorum.
Birinin kirpikleri olsun öyle kömür karası, öyle uzun..
Birinin dudakları öyle dolgun.
...Birinin de elleri ne olur öyle dokunsun.

"Hadi ödeşelim.
Bir kızın olursa gözleri benimkiler gibi dolsun."

Şimdi ben kimseyi öpmüyorum,
Sadakatim sadakam olsun.
Ya da borcun olsun..

"Ödeşmek istersen eğer,
Karının kızı başkasının kanı olsun."


Şimdi seni anlattığım herkes beni atlatıyor uzaklaşarak bir adım daha,
Ve hepsi sağır...
Ve beddualarım, kahır..
Mahvol, bağır.

Üç harfi yan yana koydum hep, bugüne dek,
Aşk
Gel
Dön
Sev

Şimdi üç kelime,
Aklıma birdaha gelme.

Ödeşmek istersen eğer,
Bana birdaha dönme..

Nursen Yıldırım

Biraz kırgınım bu aralar,
Baya hırpalanmış..
Çokça sarhoş.
İçim oyuluyor gibi biraz,
Biraz dişlerim sökülüyor,
... Biraz tırnaklarım çekiliyor..
Böyle zamanlar bana işkence odalarını hatırlatıyor.

Hiçbirşeyi umursamıyormuş gibi gülebiliyor olmam beni kendimden iğrendiriyor.

Sebebini bilmediğim bir hüzün çöküyor üzerime, aniden !
Gözlerim kan çanağı olana kadar ağlıyorum,
Hıçkırıyorum,
Bağırıyorum,
Şarkılar söylüyorum,
Geçecek diyorum sonra, geçmiyor..
Uyuyorum çok uyuyorum,
Uyanınca geçecek diye uyuyorum, uyanıyorum geçmiyor...


Şimdi içimden "anlamıyorsunuz dimi ****** çocukları, sanşlı piçler" diyorum.

Beni anlamıyorsunuz !

Cayır cayır yanıyor canım ve anlamıyorsunuz.
Karanlığın ortasında ana avrat sövüyorum ve sağırsınız.

Hiç biriniz benim gibi sevemeyeceksiniz birini,
Hiç biriniz beni gibi ötelenmeyecek, beni gibi kandırılmayacak, beni gibi kullanılmayacaksınız,

Hayat üzerinİze çırıl çıplak koştuğunda hiç biriniz benim kadar savunmasız kalmayacaksınız.
Dua etmek için açtığınızda ellerinizi, hiç biriniz köpekler gibi yalvarmayacaksınız..

Sıçrayıp kabuslardan kan ter içinde yalın ayak sokaklara fırlamak ne demek biliyor musunuz ?
Ve özlemek...
Dayayıp henüz bileylenmiş bıçakları gırtlağınıza,
Son bir kez daha sarılabilme umuduyla ölememek,
Ve özlemek...

Biliyor musunuz ?

Bilmiyorsunuz !
****** olmuş yüreklerinizle, beni anlamaya çalışıyor, beceremiyorsunuz.

+Nasılsın ?
-Kimsesizim, çaresiz !
Ve özlüyorum amına koyayım,
Ve ne zaman vurulsam birinin gözlerine oracıkta öldürülüyorum.
Ve ne zaman sevsem birini,
Can desem, canım bilsem,
Ne zaman hiçliğimi sahiplensin diye tutsam birinin ellerini, piç gibi bırakıp kaçtı ellerimi.
Ve ne zaman hıçkırsam, zev çığlığı gibi hoşlarına gitti.

Anlayamazsınız "****** çocukları" diyorum şimdi,
Nasıl sevdim..
Nasıl yanıyor içim..

Anlayamazsınız, aşk diye oturduğunuz kucaklardan aşkım diye zıplarken diğerine,
Anlamayazsınız beni !

Nursen Yıldırım

Baba bugün senin gibi gitmek istiyorum, benden..
Burada unutarak beni,
Terketmek istiyorum kendimi.

Aldırmadan akan gözyaşlarına, ardıma bakmadan.
...
Tahmin edemeceğim kadar sevmeden annemi.

Çünkü baba,
Yoruldum.
Anlıyorsun değil mi ?

Çünkü çamurluydu yollar, koşuyordum, vuruldum, düştüm.
Çok ağladım baba,
Çok sustum çığlık çığlığa, kimse yoktu elimi uzattığımda yanımda.
Doğruldukça bir kurşun daha sıktılar, vuruldukça düştüm bir kez daha çamura.

Çünkü kirlendim baba.
Sen bana inanıyorsun değil mi ?

Çünkü dans ettirildim uçurum kenarlarındaki eğreti dallarla..

Üzerime yürürken kapkaranlık gece,
Gözyaşlarımı damlatarak kaçtım üzerine...

Çünkü çok korktum baba.
Gün doğacak diye,
İnsanlar gülecek diye,
Hüzün bir kez daha üzerime serilecek diye..
Kocaman bir yalnızlık tırnaklarıyla derimi deşecek diye.

Baba !
Bugün senin gitmek istiyorum.
Çok parçalandım çünkü,


Mesela sen olsaydın kanmazdım yalanla süslenmiş cümlelere diyerek yumruklarımı duvarlara sallamaktan,
Mesela sen olsaydın aramazdım kokunu her omuzda diyerek meylere sarılmaktan.
"Mesela sen olsaydın" deyip ardından milyonlarca cümle sıralamaktan..

Baba !
Bugün senin gibi gitmek istiyorum benden,
Piçliğiyle övünen bir şiir yazsın kız çocukları arkamdan..

Baba !
Bugün senin gibi gitmek istiyorum hayattan,
İlk ezanda,
Kalksın cenazem.

Senin gibi uzak,
Senin gibi soğuk,
Senin gibi kıpırdamadan,
Kopayım bu tüm ihanetlerin üzerime giydirildiği,
Tüm sarhoşlukların aklıma devrildiği,
Tüm siyahların gözlerime dikildiği şehirden,

Senin gibi baba !
Kaçıp kurtulayım benden ve herkesten.

Nursen Yıldırım

Seni terkediyorum.

Son darbeyi vuruyorum bu gece kendime,
Kızgın ateşlerde yüzeceğimi bile bile...
Son çelmeyi takıyorum bileklerime,
... Son sarhoşluğumun adı, sen !

Oysa ölürdüm ulan uğruna,
Mayına basardım,
Banka soyar, cinayetten tutuklanırdım.
Bir bilsen nasıl sevdim.
Aklıma düşerdi güzelliği gözlerinin, sigara üstüne sigara yakardım..
Yanımdaydın,
Özler gibi bakardım.
Duyunca sesini mutluluktan ağlardım,
Hele tutunca ellerimi, boncuk boncuk ter atardım..
Uyurdun yanımda, doğan güne kızardım...

Gök olsan kuş olurdum,
Toprak olsan ceset,
Halı olurdum ayaklarına,
Üşürsem serilirdim koynuna boylu boyunca..
Cehennem olsan sevgilim,
Kumar oynardım şeytanla..

Üstelik ben senin, sevemediğinken..
Üstelik ben senin, beyaz çarşaflı yataklarda unuttuklarından biriyken...

Hiç bir şeyinken yani,
Hiç kimsenken..

Tüm darbelerini, yoksulluk gibi üzerime damgalarken sen..
Eğreti sevgili gibi beni hayatının bir köşesinde bekletirken,
Her gelişinde beni benden biraz daha gönderirken,
Her gidişinde aklımı yanında götürürken,
Yüreğimi bin parça ederken, kalp atışlarının sesi.
Bir başkasının koynuna uğurlarken seni,
Bile bile...

Bile bile,

Nasıl sevdim bir bilsen.

Ah ! Yarı yolda elimi bırakışına öldüğüm,
Gidişime göz yumarken bin parçaya bölündüğüm.

Ah kaybetmişliğim,
Hırpalanmışlığım,
Kullanılmışlığım,

Ah sevgilim,
Sevdiğim,
Benim olmayanım,
Elin diyemediğim,



Ne güzel de sevmiyordun beni sen.
Bir bilsen,
Sevemeyişine bile kul köle olurdum ben, biraz daha "kal" desen, "gitme" desen..

Nursen Yıldırım

Şişelerce şarap borçlusun bana..
Ve adını duyduğum anlarda kesilen nefesime karşılık temiz hava.
Güven borçlusun özünden.
Sadakata inanç.
Gözyaşı.
... Birazda acı, tükendi elimde çok çektirdin diye..
Bir kaç senelik hayal..
Gerçek...
Bir de yürek !

Kırmızı kuşak,
Soyadını taşıyan bir bebek..

Aklımı,
Ve kanımı, uğruna bileklerimden çok aktı.

Biraz hüzün,
Biraz da yüzüm, düşmüş gittin diye..

Sevgilim;
Hayat borçlusun bana, ölüp ölüp dirilmiştim hatırlarsan uğrunda..

Sevgilim;
Şöyle fiyakalı bir küfür savursam yeridir şimdi sana amma,

Borcum olsun,
Öderim anana... ....

Nursen Yıldırım