Konu: Nursen YILDIRIM ŞiirLeri

"Eğer birgün seninle karşılasacağımız söyleseydi birileri, hatasız beklerdim seni.
Diğerlerinden soyutlamadan kendimi,
Ötekileşmeden,
Küfür etmeden,
Hiç aşık olmadan ve sarhoş.
... Üstelik sevişmeden.

Beklerdim.
Yemin ederim.

Eğer bir gün beni affedersen, senin değil sen olmaya gelirim. Sıyrılırım kimliğimden ve her kimsen özüm bellerim.

Hadi bir kez daha vur yüzüme sevgilim;
Hiç bir şeyin olamayacağımı senin."


Beni kıracağını biliyordum,
Bu yüzden bayramlıklarını giymiş çocuk gibi koşarak geliyordum sana,
Beni incitecektin,
Beni aldatacak,
Beni ağlatacak,
Beni terkedecek,
Beni unutacak...
Biliyordum.

Tüm bunlar beni mahvedecekti,
Kahrolacak,
Yarı çıplak yollara düşecektim,
Kendimden nefret edecek, insanlardan nefret edecek, kuşlardan, bahardan, annemden nefret edecektim.
Şiirler yazacaktım...

Belki intiharda ederdim sonra.
Sonra gökyüzü olur serilirdim üzerine.
Bir umuttu !

Bu yüzden kahkalarla geldim sana, elimde yüreğimle.
Ve uzattım,
Biliyordum düşlerin kadar pisti ellerin.
Aldırmadım.


Zaten neden sevilirdim ki ben ?
Kirpiklerini okşuyorsam,
Dudak kıvrımlarını ezberleme telaşıyla firar ediyorsam uykulardan,
Kokunu vatan belliyorsam,
Adını din ilan ediyor,
Gülüşünü cennet sayıyorsam,
Sesini duyduğum anlarda aklımı kaybediyor,
Ellerin kolonya dökülmüş perde gibi tutuşturuyorsa tenimi,
Bir saniye daha uzasın diye kollarındayken gece yalvar yakar ağlıyorsam...

Zaten neden sevilirdim ki ben ?
Tapar gibi seviyorsam...


Nursen Yıldırım

Yüzünü hatırlamadığım zamanlar var.
O zamanlar herkesin bir yüzü yabancı, bir yüzü yalancı..
Benim yüzümde ürkek bir acı,
Yara gibi biraz yüzüm tenime kiracı, biraz da kurşun gibi alaycı..

... Mesela bebeğim sen ölürsen benim için herkes mezar taşı.
Tam da bu yüzden değeri yok ne ana, ne bacı.

İçim şimdi yazarken bu satırları ağlamaklı.
Ağlamak bebeğim utanmak gibi durduk yere son model bir ağrı, inan bana çok pahalı.

Beni çok üzdün bebğim,
Daha çok üz, kalbimin ricası.
Üzülmek çünkü senin için ; senin çocuğunu taşımak gibi heyecanlı.

Beni darmadağın et, saçlarım hüzün koksun.
Hüzünlenmek çünkü; yarım bırakmak gibi senden başkasına yazılmış şiirleri
Ve biraz da unutmak gibi beni sevindirenleri..

"Sen beni hiç sevindirmedin ki."

-Gözlerindeki kadınlara aşığım bebeğim.
Bu cümleyi kurabilmek için çok içtim..

Ben şimdi ne şiirker yazar ne şarkılar dinlerim.
Ne senin yüzüne bakabilirim ne senin yüzünü hatırlamadan yaşabilirim..
Ben şimdi bir kaç cümle daha kurmak isterim fakat hıçkırıklarımda boğulabilirim..
Özür dilerim, hala sana aşık olduğumdan olsa gerek,
Kurduğum cümlelerde kadınlığıma kandırılmışlığımı hatırlatabilirim.
Seni kırabilirim.
Kırılırsan ve ölürsen bebeğim, herkes toprak benim için

Hadi öpüşelim !
Barışırsak eğer bağışlarım kendimi hayata yemin ederim.

Nursen Yıldırım

Kaç bahar geçti bilmem, ellerin ellerimde..
Sesinle ısınırdım soğuk kış gecelerinde,
Sen gülerdin evinde, düğün evi neşesi çökerdi evime,
Bazen uyurdun benimle..
Sabah olmasın diye yalvarırdım saattlere sessizce..
...
Yağmura yakalanırdık şehrin göbeğinde,
Ne çatı altlarına koşardık, ne açardık şemsiye.
Sığınırdık birbirimizin gözlerine,
Taş yağsa hissetmezdik belki de..

Sonra unuttun beni yüreğinden çok uzak bir yerde,
Yabancısı olduğum bir memlekette,
Koşup uzaklaştın bir yarin koynundan diğerine..
Yol iz bilmezdim bilirdin, dönemedim geriye.

O gün söyledim son cümlemi, bırakıp şairliğimi vestiyere gizlice,

Ha sen gitmişsin, ha gelmiş ecel
"La ilahe illallah"
Döndüm geldiğim yere..

Nursen Yıldırım

İstemek yeter mi düşünürüm sonra

Ama bil, bu oyunda aklımın yarısı başkasında..
...
Kaybetme ihtimalim, kazanma arzumla yarışıyor kıyasıya.

"Kalbim tecavüz etmekle, tecavüze uğramak istemek arasında kalmış bir sapık.
Soyunuyor giyiniyor..
Soyunuyor çırılçıplak,
Korkuyor,
Giyiniyor kara çarşaf."

Zihnimde seri katil olsa ya,
Duyurmadan vursa ya, vurdum duymaz olsa ya biraz..

Yarım yamalak tanıyorum seni yarım yamalak da seviyorum..
Bir yarım çünkü; aşık öldüğüm adamların hakkı.
Felçliğim onların oyun parkı..

Dur, söylediğimi iyi duy.
İtiraf ediyorum inkar ettiğimizi, gurur duy..
Tanıdın mı beni ?
Hadi tüm gerçekleri tokat gibi yüzüme vur..

Ve yalancının önde gideniysem,
Arkamda dur.
İstersen sırtımdan vur..

Nursen Yıldırım

Kim sevdi ?
Sakallarının kokusunu..
Beklediler mi bin gece bir merhaba'nı..
Öptüler mi seni "evlat gibi"
Kim ağladı ardından,
... Saniyelerle yarıştırırak gözyaşlarını.
Kim yalvardı ?
Kal !
Kimin amin'iydi adın ?
Kim yanmak istedi cehennmelerde uğruna dokunuşlarının.

Şimdi beni kim anladı ?
Kim bildi kime yandığımı..

Körkütük sarhoşken ben aklımda kim vardı ?
Kim sordu ağlarken dudaklarımdaki tadı ?

Tam yüreğime isabet bombalı saldırının adı, şiir kaldı.
Çok fiyakalı acı..

Kim anladı ki acıdığını.


"Bak çocuk bu sana"
Merhamet dileme benden yalvarırım sana.
Ve sadakat.
Ve tertemiz bir lugat..
Bak çocuk sakın bekleme benden pak bir yaprak.
Gelecek deme, gideceğim günü ezberlemeden önce.

Çünkü kimse merhem olmadı yaralarıma,
Üstelik kanarken ulu orta..

Kimin umrundaydı aşkın adını ölüm koyduğumda.
Ölüm koktuğumda..
Ölüm koktuğunda.

Kimseydi.
Kim kimse,
Hiçkimse vardı başucumda.

Nursen Yıldırım

Alışmam gereken bir yok'luk var artık. Biraz sana benziyor, biraz hiçbirşeye..
Umut çok eski zamanlardan kalma batıl inanç, hormonları gelişmeyen bir adam artık sevilmek.
Ve ben piyanonun basmayan tuşuyum..
Kedinin ağzında çırpınan fare belki..
Parmakları olmayan çocukların, çaldığı flüt olmak isterdim oysa.
... Ama kurduğum hayaller hep büyük geldi bu Dünya'ya..

Şimdi bağımlısı olduğum bir acıyı söküp atmalı içimden yüreğimle birlikte,
Hep kan tutar beni, belki benim için artık kanı tutma vakti..

Zor biliyor musunuz; sevilenenin gitmesi ?
Peki kolay mı, dün'ünü parçalara ayırıp tırnaklarından toprağa vermeye başlaması ?
Ya geleceğimin ****** rahmine düşen bir ceninden ibaret olduğunu kabullendirmek kendime ?
Mümkün mü dersiniz çarmıha gerilen gülücüklerim sağ sağlim yerleşmesi dudaklarıma tekrar ?

Boşverin imkansıza çare arayan bir deliyimdir ben belki..

Yağmurları yutup ölebilirim ama yapmıyorum !
Bu çok afilli bir intihar olur çünkü,
Daha mantıklı bir saçmalık isterseniz eğer; acı çekmeyi dinim ilan etmişde olabilirim..
Ölmek acıyı linç etmek demek.. İmansızlaşmaktan çok korkarım.

Harflere işkenceye yapmaya gerek yoktu aslında,
Biraz kusup gidecektim. Alkolik beyni işte sarmaya yer arıyor ibne.

Herneyse;
Bak sevgilim..
Oh canıma değsin gibi bir tavır takınmaktan vazgeçtim.
Biraz sen olmak istiyorum çünkü.
Ve son cümlemi noktaladığımda şu yok'luk denilen şeyin bağımlısı olacağıma yemin ederim..

Dinle beni son kez..
Sen ve ben uçurum kenarında karşılaşan çocuklardık..
Birbirine tutunmaya çalışanlardan.
Elimi bırakışın değil beni kızdıran, elini tutmuş olmam.
Çünkü biz ikimiz REZİLİZ !
Çünkü iğrençleştirdi artık bizi adını aşk koyduğumuz sevişmelerin yankılanan sesleri.
Çünkü senden sonra sigara kokusu sindi parmaklarıma,
Senden sonra ağzım rakı koktu hep,
Senden sonra başladım ben cinayet işlemeye o adamların yatak odalarında
Ve senden sonra öfkelendim bukadar aynalara..

Çünkü sevgilim. Bizim peş para etmeyen yüreklerimiz var.
Korkağız.
******liğiyle övünmesin bendenlerini satanlar, birbirimizi birbirimize satan ******larız biz.
Biz ikimiz REZİLİZ..

Rezilliğimiz akıllarda iz..

Nursen Yıldırım

Sen hayat akışıma yön verensin,
Çıldırmış okyanuslara benzeyen hayallerimin ortasından geçen durgun nehirsin..
İlk ölenimsin,
Beni ilk gömensin,
İlk yasımsın sen ve ilk ağıtsın dilimden yerlere düşüp parçalanan..
... Düşündükçe delirmeyi,
Delirdikçe sana gelmeyi düşündüren !
Soğuk kış gecelerinde, muhtaç olduğum sıcak bir nefessin..

Hiçbir kıyamet yerle bir edemez artık beni, gittiğinden beri,
Hiçbir acı acıtmaz,
Hiçbir şair ağlatmaz,
Vaad edilen hiçbir Cennet vermez günahlarımız kadar cezbedemez,
Ve hiçbir Cehennem diri diri yakmaz..
Artık terkedilişler dokunmaz.

Gelenler, gönderilmeye meyilli bakışlarım eşliğinde uğurlanır yüreğimden...

Sevdana tutulmuşum,
Artık beni veremler, kanserler öldürmez..
Zehirlemez ot dumanı,
Sek doldur kadeh-kadeh farketmez,
Artık hiçbir mey yokluğun kadar başımı döndürüp, beni süründürmez..

Sen çırılçıplak aklımı, hayalinle seviştirdiğim gecelerin mum ışığısın
Ruhumu avuçlarına bıraktığım,
Korsan bedenlerden kaçıp sığınabileceğim tek limansın..
Gözlerinden düşmemek için, atladığım beton zemin ellerin..
Kaderimin pamuk şekeri dudaklarıma dua niyetine sürdüğüm adın..
Sen !
Benim ilk secdeye yatışım, son inancımsın..

Daha yazarım,
Tükenmeyenimsin..
Tüketemediğim.
İçeri buyur edemediğim, kapıda bekletemediğim..
Ateş olsan yansam,
Su olsan boğulsam,
Toprak olsan ölsem dediğim..

Nursen Yıldırım

Aşkımı arındırdığım satırların
İmla hatalarına sıkışıyordum, gözlerinin rengini anlatma telaşıyla..
Tüm şehir bana bakıyordu sanki, adımlarımı sana yönelttikçe..

Kendimi senin ellerinden mülteci gibi hissetmek
... Ve yasaklanması adının kendimce,
Ezan sesine hasret kalmaya benziyordu..

Üstelik "hadi beni anla" diye avaz avaz susarken ben
Hiçbir zaman üstüne alınmadığın sessizliklerim vardı..

Ruhunu kendi bedenime giydirdiğim zamanlar da,
Binbir soruya boğardım seni..
Neden sevilmezdim ben ?
Yada sevmen için bir sebep var mıydı ?
Sevilmek daha mı zordu sevmekten ?
Beklesem döner miydin ?
Gitsem özler miydin ?
Çağırsam gelir miydin ?
Konuşsam duyar mıydın ?

Kurduğum labirentlerin içerinde kaybolmak, başkasının oyunun da yenilmekten daha fazla yıkıyordu beni..
Kendi silahımla vuruyordum kendimi..
Kilitlediğim kapıların anahtarlarını karıştırmak çok ***** hissettiriyordu..

Herşeye rağmen kalabilmek "gurursuzluk muydu" ?
Peki gurur öldürür müydü aşkı ?
Şimdi ben daha iradeli durabilsem mesela,
Duruyormuş gibi yapsam
Biter miydi ?
"Sevmek" bu kadar basit miydi ?

Ki ben secdeye yatırırdım şeytanları uğruna,
Ki kopsa kıyamet sana ihanet edemezdi yüreğim..
Ki ateş olsan eritsen beni, çıkana kadar canım bırakmazdım ellerini !!

Vazgeçmek daha gurursuzca olmazmıydı peki ?
Gitmek senden, yada azad etmek bende ki seni,
Korkaklık değil miydi ?
Acizliğe meydan okumak varken seninle,
Sensizliğe boyun eğmek, ayrılığın kölesi etmez miydi beni ?

Ki ben ölüm olsan, bugün diktirirdim kefenimi,
Hayat demişken sana
Nefesimi tutmak
Kahretmez miydi geçmişi ?

Nursen Yıldırım

"Kestiiiiik"

Mumları unut önce,
Çümkü aşk dilenmeyecek kadar ucuzlar.
Çünkü mumlar, hepimizi ateşe verecek kadar da ucuzlar,
... Basitler ve adi.
Benim gibi !

Dinle şimdi.
Bir daha asla sorma bana,
Kimseye de söyleme "ne zaman geleceğini bilmiyorum" deme.
Bekleme, bekletme.
Ki gelirsem zamansız olur,
Ki ben gelirsem birgün, sonre ne olur ?

Ne mi olur sonra ?
Cevapla, var mı sağ çıkabilen ? Kaç sevdadan ?

Sus.
Bir daha asla,
O kalabalığın ortasında kızaran yüzümü ağzına alma.
Ağzını bozma.
Hatta ağzını topla.

Bana emanet etme kendini.
Bana güvenme.
İnanma.
Kadınım çünkü,
Soymuşluğum var iblisi karşımda.

Her kadın yalan söyler her kadının oje sürmesi gibi birşey bu unutma.
Bence beni de hatırlama.

"Montaj"

Düşünüyorum evet,
Benden çok seni,
Senden çok herkesi.

Önce teker tekerdik,
Sonra hepberaber,
Şimdi diyorsun ki sen gel olalım ikimiz tek, ama yine beraber.

Bir daha düşünüyorum,
Herkes ne der ?
Güler.

Düşünürken ürperiyorum.
Bilmiyorum çünkü, şimdi ben hangi masada nesine oynuyorum.
Kaybedersem, kim kazanacak bilmiyorum.
Öğrenemedikçe uzaklaşıyorum olay yerinden.

Ben biraz korkuyorum.
Aşık olmayı bildiğimden midir bilinmez,
Ben biraz da kaçıyorum.

Sen susuyorsun ya orada ben hepsini duyuyorum burada.
"Hadi diyorsun bazen bir cümle söyle boşluklarım dolsun."
Hadi diyorsun anlat.

"Kızıyorsun biraz,
Öyleyse durma ağlat.
Kuruyana kadar anlat."

Ya da hemen şimdi bırak,
Yüzümüzü kızartamasınlar diye,
Ertele bana kendini.

Ya da şimdi,

"Oynatalım Allah'ım, bu aşk efsane olacak der gibi."

Nursen Yıldırım

İkinci el bir hayatım var ve ben kullanıldım birazdan daha biraz.
Kanıyorken kaderimin rahmi gebe kalamaz mutluluklara, yalan olur dersem gülerim kollarında. Ama kabul edersen eğer ağlarım omuzlarında ve yine kabul edersen sen küfür ederiz gelmiş geçiş kim varsa.
Biraz kirlenmişliğime, biraz da birbirimize. En çok doğduğum güne..
Biraz ölmüş annene, biraz anneme ölsün diye. Olur ya hani beyazını ...karanlığıma layik görmezlerse.

Ben amin derim hemen sonra, sen eyvallah. Allah kabul eder inşallah.

Allah diyorum kirletirse benim gibi seni ya da aklanırsam seninle senin gibi, kabul eder inşallah benim adımın sonuna soyunun ismini.

Düşlerimin ağırlığından kapanıyor gözlerim inan ki,
inan ki bende uyuyamıyorum düşünürken düşündüklerini.

Dur !

Bir daha inan, ki ben yalan söylerken.
Güven..

Sen gülerken tüm bunlara rağmen, hala kirliysem ben ve hala yalancı. Alçak biraz ve kandırılmışlığım aklımdaysa hala birazdan daha biraz ve karanlığım halaysa, devamlılığı hepse aklımca ve korkuyorsam hala annenin red etmesinden. Hala küfür edelim diyorsam ağlıyorsam, hayatımın şah damarını gıdıklıyorsa kanaması kaderimin hissediyorsam.
Hala umursuyorsam doğrulamayacak olanları. Doğuramayacaklarımı.
Doğru olmayanları.

Yani aynıysa senden sonra herşey hala. Hemde sen gülüyorken bana rağmen.
Herşeye rağmen gülüyorken sen,

Hala, hala diyebiliyorsam ben,

Gücenirsin !

Buna da inan ki değil yalan, diyebilirsin
"Gidebilirsin"

Hemen sonra amin dersin, eyvallah derim.
Allah'ım o zaman sende inan ki değil yalan unuturum tüm inşallahlarımı o an.
Kabul etme olur ziyan.


Nursen Yıldrım