Konu: Huzur istiyorsan Gel,Bir fincan kahve iç

Bir hikaye anlatalım ve sükût edelim…
Leyla’ya sormuşlardı hani bir gün,
“Sen mi Kays’ı daha çok sevdin; yoksa o mu seni?” diye.
“Elbette ben onu daha çok sevdim!” demişti Leyla,
Kays adını duyar duymaz gözünden yaşlar boşanarak, “Elbette ben onu daha çok sevdim!”
“Nedir delilin, nasıl ispat edersin onu daha çok sevdiğini, üstelik o senin için çılgınlığa varmış,
aklını yitirmiş mecnun olmuşken?” O vakit Leyla ağlayarak:
“Dostlar!..”demişti, “sırdır ki gizli gerektir, sevgilinin adını dile düşürmek hakikatte ayıptır.
Kays bir dağ delisi gibi davrandı, gitti sahralarda çöllerde aşkımız ona buna anlattı,
ben kimseciklerle paylaşmadım onun sevgisini, içimde büyüttüm, büyüttüm, büyüttüm…
Budur ki benim onu daha çok sevdiğime delildir.“
– Mecnun kime anlattı aşkını Haminneciğim?
-Kurtlara, kuşlara, dilşeker’im, yalnızca ağzı var dili yok kurtlara kuşlara.
Buna rağmen sırlarına halel geldi, sevdaları dillere düştü, şiirlere nakış oldu.
Sevgi dediğin, aşk dediğin mahremdir, dile getirmek mahremine halel getirmektir.

kim bilir hangi gönüldür durağın..............

ANNE...

Hiçbir sarılma senin ki kadar şefkatli değil

Hiçbir yürek senin ki kadar merhametli değil

Hiçbir koku senin kokun kadar güzel değil

Hiçbir ses senin sesin kadar güzel değil

Hiç kimse benim adımı

Senin kadar güzel söyleyemiyor

Hiç kimse beni senin kadar sevmedi....



Sevemez sevmiyor

Ve hiçbir kucak

Senin ki kadar sıcak değil

Üşüyorum anne

Neredesin?

Neden bu kadar erken terk ettin beni?

Ben senin

Hiç büyümeyen çocuğun değil miydim

Özledim

Çok özledim annem

Kokunu özledim

Nefesini özledim

Sarılmalarını özledim

En çok da neyini özledim biliyor musun?

Dualarını özledim annem

Dualarını özledim

yağmur yağsın ve şemsiyeni evde unutmuş ol. Üstelik sığınacak bir yerin olmasın, sırılsıklam ol, aşktan ıslanamadın bari yağmurdan ıslan. Kuru gitme bu dünyadan. çünkü ıslanmadıktan sonra boşuna yaşıyorsun.

ya beyazdır aşk
ya siyahtır....
Ortası yoktur bu işin ,öyle griyi falan bilmez..
Ya vardır beyaz gibi ,yada yoktur ölüm karası gibi....

Huzurun bazen, kilometrelerce uzakta ki birinin sesinde saklı olması ne gariptir…
Ne demişti şair; ” sesinde sarılmak var…”

Sen her bir zerresini ezbere bildiğim ‘tek ildin’…
Sen hep birinci şahıstın yüreğimde, hep ‘tekil’din…
Seni üçüncü şahsın gözlerine bırakırken
İkinci eldim!
Birbir daha iki etmiyor tanrım,
Ben her aşkta ikiden önce üçleri öğrendim!